بریده‌هایی از کتاب زندگی پس از مرگ

زندگی پس از مرگ، جذاب‌ترین و نیز رازآمیزترین واقعه برای همهٔ انسان‌هاست. نه فقط به این خاطر که باید روزی بمیریم (گویا جز افراد بسیار جوان!) بلکه بیشتر به این خاطر که تقریباً همهٔ ما شخص عزیز یا نزدیکی را از دست داده‌ایم (البته ما آن را از دست دادن می‌نامیم). پس طبیعی است که مشتاق مطالعهٔ هرآن چیزی شویم که دربارهٔ زندگی بعد از مرگ است. معمولاً نیز با خواندن چنین تیترهایی، اولین فکری که به ذهن‌مان خطور می‌کند این است که آیا امکان آگاهی قطعی از زندگی پس از مرگ وجود دارد؟

انسان خطاکار بعد از مرگ یک روح شکست‌خورده نیست و باید از جایی که خود را در آن می‌یابد، آغاز کند و برای ادامهٔ زندگی سالم و پاک تلاش کند.

اما فرد از دنیا رفته عنقریب با شخص فوت شدهٔ دیگری که تعلیم یافته است ملاقات خواهد کرد و از او می‌آموزد که دلیلی برای ترس وجود ندارد و در عالم جدید نیز زندگی وجود دارد.

هرکس سهم خود را به میزان اعمالش از بهشت و جهنم خواهد داشت؛

هر گناه در جایگاه خود مهم است و تک تک گناهان نیز نتایج وحشت‌آوری دارند.

تنها راه ممکن برای رها شدن از شر این هوس، شکنجه است. اگر برای آدمی امکان‌پذیر بود که با همین هوسرانی و مستی وارد جسم بعدی شده و باز تولد یابد، بندهٔ گناه زاده می‌شد و پلیدی از آغاز تولد بر او حاکم شده و راه فرار نداشت

در حقیقت انسان در طول حیات مادی، رختخواب خود را آماده می‌کند و بعد از پایان این زندگی باید در آن بخوابد!

کلید درک عالم معنوی در فهم این نکته است که چگونه انسان بهشت خویش را می‌سازد؟ همان‌طور که گفتیم، این‌جا در عالم معنوی، تمام زیبایی و شکوه ممکن موجود است. اما شخص فقط از طریق پنجره‌هایی که خود ساخته، می‌تواند به این عالم نظر کند. انسان با هر صور فکری که مثل یک پنجره است، قادر است کنشی از محرک‌های موجود در عالم را دریابد. اگر در زندگی مادی، بیشتر به مسائل مادی توجه می‌کرده، پس فقط چند پنجره برای تابش این درخشش والا برای خویش ساخته است.

در عالم معنا و در اطراف انسان، نیروهای جاوید و فرشتگان توانای سکنی گزیده‌ای وجود دارند که بسیاری از آن‌ها به برخی از اندیشه‌ها و اشتیاقات معنوی انسان بسیار حساس‌اند و به آسانی به آن‌ها واکنش نشان می‌دهند. اما هر دو مورد، افکار و اشتیاقات او در عالم معنوی کاملاً در امتداد همان رویه‌ای است که او از قبل در زندگی مادی تدارک دیده است.