بریده‌هایی از کتاب بدون تو، ما هیچ هستیم

مدام تکرار می‌کرد از تنهایی خودش راضی است؛ چون خدا برایش کافی‌ست.

در این کشور مهم‌ترین کاری که یک زن تابه‌حال انجام داده بود به دنیا آوردن رهبر کبیر بود

دیوارهای کناری که پنجره داشتند و روی دیوارهای جلو و پشت تخته نصب شده بود و عکس‌های دو رهبر کبیر به همراه پیام‌هایی از طرف آنها که حق نداشتیم جابه‌جایشان کنیم. در دانشکده پیدا کردن دیواری خالی که این دو مرد تصاحبشان نکرده باشند غیرممکن بود.

هرکسی که به رهبر کبیر اعتقاد نداشت مرتد محسوب می‌شد

اتحاد آنها با آمریکا باعث شده است کرهٔ جنوبی به کشوری دموکرات و همچنین پیشرفته تبدیل شود. اگر کرهٔ جنوبی موفقیتش را مدیون آمریکاست، کرهٔ شمالی هم بقایش را از زمان فروپاشی شوروی مدیون چین است. اگرچه هم چین هم شوروی در تقسیم کره نقش داشته‌اند، اما مردم کرهٔ شمالی هرگز دربارهٔ آن صحبت نمی‌کنند. آنها فقط آمریکا و ژاپن را مقصر می‌دانند. شکست این اتحادها کار ساده‌ای نیست. تاریخ پر است از این نابخردی‌ها.

تمام مردهایی که در سفر قبلی‌ام ملاقات کرده بودم عاشق سیگار بودند. مخصوصاً سیگار آمریکایی که برایشان تازگی داشت. آنها قسم می‌خوردند آمریکا دشمن شماره یکشان است، اما بااین‌حال یک پاکت سیگار مارلبرو لایت همراهشان داشتند

آخر در جهان ما هیچ‌چیزی بدون رد پا گم نمی‌شود.

گروهی متشکل از بیست دختر هشت تا ده‌ساله سرود عشق سرزمین مادری‌شان را خواندند و لبخندهایی جذاب بر لب داشتند. و بعد از سرودشان با ذوق و شوق آهنگ مربوط به بزرگی رهبر کبیرشان را خواندند و سه نفری که جلوی صف ایستاده بودند چیزهایی را که در دستشان بود تکان دادند و بازشان کردند که پرچم کرهٔ شمالی نمایان شد و آنها را با حرکات نمایشی بالای سرشان بردند و تکان دادند. سپس ناگهان با همان صداهای دل‌نشینشان ترجیع‌بند «قلب‌های ما پر از آتش نفرت از دشمنانمان است» را همگی باهم تکرار کردند و همان لحظه چشمانم را بستم تا نگاهم به صحنه نیفتد و نبینم که چطور از دهان این فرشته‌های معصوم این شعارهای ظالمانه بیرون می‌آید.

کرهٔ شمالی در گوشه‌ای عزلت گرفته بود. آنها نمی‌خواستند باز شوند، و درعین‌حال چاره‌ای نداشتند جز اینکه برای بقا هم‌گام با دنیای خارج پیش بروند. آنها کل کشور خود را بر اساس انزوا ساخته بودند و می‌خواستند آمریکایی‌ها و اهالی کرهٔ جنوبی را به قتل برسانند، بااین‌حال نیاز داشتند انگلیسی یاد بگیرند و بچه‌هایشان را با پول خارجی تغذیه کنند.

در کرهٔ شمالی «من» وجود نداشت. حتی «ما» هم بدون اجازهٔ رهبر کبیرشان وجود نداشت

ما عاشق این هستیم که دیگران ما را بخواهند و دوستمان داشته باشند.

گاهی هرچه بیشتر درون یک زندان باشی سخت‌تر می‌توانی به آنچه آن‌سوی دیوارهاست پی ببری.

مبلّغین عقیده داشتند اگر بتوانند دین مردم آنجا را تغییر دهند بهشت برایشان تضمین‌شده است.

بودن در کرهٔ شمالی آدم را بی‌نهایت افسرده می‌کرد. هیچ راهی برای جلوگیری از این افسردگی نبود. مرز مُهروموم‌شدهٔ این کشور فقط در مدار ۳۸ درجه قرار نداشت؛ بلکه همه‌جا دیده می‌شد، در قلب همهٔ ساکنین آنجا، طوری‌که گذشته را بلوکه و آینده را خفه کرده بود.

گاهی هرچه بیشتر درون یک زندان باشی سخت‌تر می‌توانی به آنچه آن‌سوی دیوارهاست پی ببری.

برای اولین‌بار در زندگی فهمیدم که فکر کردن خطر بزرگی برای زنده ماندن است.