بریده‌هایی از کتاب آناکارنینا

اگر نمی‌دانستم که انسان باید برای خدا زندگی کند نه به‌خاطر نیازهای خودش، آن‌وقت چه وضعی داشتم و چه جور زندگی می‌کردم؟

هیچ وضعی وجود ندارد که آدمی نتواند خود را به آن عادت دهد

«البته تمام هدف تمدن این است که هر چیزی را به سرچشمه لذت تبدیل کند.»

در همه چیز پاسخ این پرسش‌ها را جست‌وجو می‌کرد و پیوسته از خود می‌پرسید: «من چه هستم؟ کجا هستم؟ و چرا هستم؟» و ادامه می‌داد: «من هم خاک می‌شوم و اثری از وجود باقی نمی‌ماند.»

«البته تمام هدف تمدن این است که هر چیزی را به سرچشمه لذت تبدیل کند.» «خب اگر این‌طور باشد من تقریباً وحشی‌ام.»

بدترین دقایق وقتی بود که خوشحال از تئاتر برگشت اما همسرش را در اتاق نشیمن و اتاق مطالعه ندید، در نهایت او را در اتاق خوابش با آن نامه شوم که همه چیز را افشا می‌کرد یافت.

«البته تمام هدف تمدن این است که هر چیزی را به سرچشمه لذت تبدیل کند.»

شکیبایی بی‌حدوحصرش در برابر مردم که ریشه در آگاهی از نقایص خود داشت و آزادی‌خواهی فطری که در خونش بود باعث می‌شد که در برخورد با همه آدم‌ها یکسان رفتار کند و از سوی دیگر او به کارش علاقه داشت و همین امر کمکش می‌کرد تا هیچ‌وقت خسته نشود و اشتباه نکند.

هیچ‌یک از آن‌ها آزرده‌خاطر بودن خود را آشکار نمی‌کردند، اما هر یک، آن دیگری را مقصر می‌دانست و از هر فرصتی برای اثبات این مدعا بهره می‌گرفت.

«هر قلبی اسرار خودش را دارد.»

می‌گفتم در هیچ وضعی نمی‌توان زندگی را بدون نکبت و بدبختی تصور کرد و همه ما خلق شده‌ایم تا زجر بکشیم و همه‌مان این را می‌دانیم و سعی می‌کنیم وسایلی اختراع کنیم تا خودمان را گول بزنیم؛ ولی وقتی آدمی حقیقت را متوجه شد و دانست آن‌وقت باید چه‌کار کند؟»

«من معتقدم که حقوق‌های بالای امروزی دلیل روشن خط‌مشی ناسالم اقتصادی دستگاه اداری است.»

آبلونسکی گفت: «بگذار این‌طوری برایت بگویم. فرض کن ازدواج کرده‌ای و همسرت را هم دوست داری، اما مجذوب زن دیگری می‌شوی...» لوین حرفش را قطع کرد: «من واقعاً این موضوع را درک نمی‌کنم. چطور می‌شود که من شامم را بخورم بعد یکراست به نانوایی بروم و نان بدزدم.»

خانواده‌های خوشبخت شبیه همند؛ اما گرفتاری‌های یک خانواده بداقبال، خاص خودش است.

جایی که عشق تمام شود نفرت شروع می‌شود.

«من فکر می‌کنم اگر به تعداد آدم‌ها، تنوع فکر وجود داشته باشد، پس به تعداد دل‌ها هم انواع عشق وجود دارد.»

با خود صادق بود و دیگر نمی‌توانست خودش را فریب دهد و راضی به این کند که رفتارش را اصلاح خواهد کرد.

هرگز مرا نخواهد بخشید؛ او نمی‌تواند مرا ببخشد. بدی‌اش این است که همه‌اش تقصیر من بود.