بریده‌هایی از کتاب ستیز با خویشتن ستیز با جهان

ابراهیمِ خلیل آنگاه که بت‌ها را فرو ریخت، تبر بر گردن بت بزرگ گذاشت تا سایۀ بت‌های کثیف را نیز فرو ریزد که بر اذهان مردم سنگینی می‌کرد؛ اما افسوس! که ستیز با بت‌های لطیف، نبردی ا‌ست دهشتناک؛ با آه و درد و غربت! ولی جز این ستیز چه چاره است!

«قرآن اصل عدالت را می‌پذیرد و بلکه فوق‌العاده برای آن اهمیّت و ارزش قائل است؛ ولی نه به‌عنوان اینکه عدالت، هدف نهایی است و یا اینکه عدالت مقدمه است برای اینکه انسان در این دنیا خوش زندگی کند (همان خوشی‌ای که ما درک می‌کنیم)؛ بلکه زندگی خوش دنیا را هم در سایۀ نوعی توحید، عملی می‌داند (یعنی اینکه انسان خالص برای خدا بشود) و مقدمۀ آن می‌داند» (شهید مطهری (ره)).

«انسانى که متعهد است، انسانى که مهذب است، دست ظالم را کوتاه مى‌کند؛ لکن مقصد همین نیست؛ این یکى از خدمت‌هایى است که مى‌کند. آزادى براى مردم تأمین مى‌کند؛ لکن این یکى از مقاصد است؛ همه این نیست. استقلال براى کشور تأمین مى‌کند؛ لکن همۀ مقصد این نیست. رفاه براى امت درست مى‌کند؛ لکن مقصد این نیست» (امام خمینی (ره)).