بریده‌هایی از کتاب عمیق و تاریک و خطرناک

قیافه‌اش همیشه ناراحت بود، حتی وقتی خودش ناراحت نبود.

آرزو کردم کاشکی دنیا همان‌قدر که به نظر می‌رسید، عادی بود. درخشش آفتاب، آواز پرندگان، بدون سایه‌های سیاه، بدون رازها، بدون دروغ‌ها.

سیسی گفت: «دریاچه عمیق و تاریک و سرد بود،

اِما پشت سرش فریاد زد: «برگرد! غرق می‌شی!» سیسی که صدایش توی صدای آب خفه شده بود، بلند گفت: «آدم که دو بار غرق نمی‌شه.»

یک لحظه احساس ترسناکی آمد سراغم، احساس اینکه یک نفر دیگر هم توی کلبه است، کسی که دیده نمی‌شود، اما تماشایمان می‌کند و منتظر است.

«چرا کسی باید بمیره؟»

اینکه از روی بدجنسی حرفی بزنی و بعد بگویی خودت نبوده‌ای، چیزی از دردش کم نمی‌کند.

وقتی موهایش نرم و صاف شد، انگشتانش را فرو برد لایشان. بعد لبخند کوتاهی زد و گفت: «ثابت کن ازم متنفر نیستی. بذار امشب توی تختت بخوابم.

«اگه همه‌چی فرق می‌کرد، اگه من هم مثل تو بودم... خُب، نه اینی که الان هستم... فکر می‌کنی با همدیگه دوست می‌شدیم؟» یک وقتی، بدون ذره‌ای فکر بهش می‌گفتم نه، ولی همه‌چیزِ رابطهٔ من و سیسی عوض شده بود. «آره، فکر کنم.»

«حاضرم همهٔ داروندارم رو بدم و از اینجا برم تا بتونم به همه‌جای دنیا سفر کنم.»