بریده‌هایی از کتاب ربات آدم کش؛ جلد اول

بدبینی شرط عقل است.

دلم نمی‌خواست توضیحی درباره این قضیه بدهم، ولی مجبور بودم. «من ماژول سرفرماندهی رو هک نکردم که آدم بکشم. ماژول سرفرماندهی‌م خراب شد چون شرکت از ارزون‌ترین قطعات ممکن استفاده می‌کنه. ماژول خراب شد و من کنترلم رو از دست دادم و آدم‌هام رو کشتم. شرکت من رو پیدا کرد و ماژول جدید روم نصب کرد. منم ماژول رو هک کردم تا چنین اتفاقی تکرار نشه.»

«به‌خاطر کاری که مجبور شدی انجام بدی آدم‌ها رو سرزنش نمی‌کنی؟» برای همین چیزهاست که از آدم نبودنم خوشحالم، به‌خاطر همین مزخرفاتی که با آن‌ها خودشان را آزار می‌دهند. گفتم: «نه، این چیزها برای آدم‌هاست. ما سازه‌ها احمق نیستیم.»

تمایلی به حرف زدن با من نداشتند و تمایل من برای حرف زدن با آن‌ها حتی کمتر هم بود

حرف زدن با من عین حرف زدن با هاپر یا دستگیرهٔ در دست‌شویی بود.

گوراثین مشتاقانه به من خیره شد. نخیر، منظورش من نیستم احمق‌جان.

پین‌لی داشت به گوراثین می‌گفت: «باید فکر کنی مثل خودم و خودت آدمه.» آرادا اعتراض کرد: «یعنی چی فکر کن آدمه؟! واقعاً آدمه!»

بدبینی شرط عقل است.

حالا لطفاً بزن به چاک تا بتونم با خیال راحت نم پس بدم

بعد از اینکه ماژول سرفرماندهی‌ام را هک کردم، خیلی راحت می‌توانستم از آن قاتل‌های زنجیره‌ای دیوانه بشوم،