بریده‌هایی از کتاب گمشدگان

«اگه یه آدم‌بزرگ بهت گفت وقتی بزرگ شی همه‌چی رو می‌فهمی، بدون داره بهت دروغ می‌گه. واقعیت اینه که بعضی چیزها رو هیچ‌وقت قرار نیست بفهمی.»

«اگه یه آدم‌بزرگ بهت گفت وقتی بزرگ شی همه‌چی رو می‌فهمی، بدون داره بهت دروغ می‌گه. واقعیت اینه که بعضی چیزها رو هیچ‌وقت قرار نیست بفهمی.»

«خوشم می‌اومد فکر کنم هنوز هم چیزهایی هست که نمی‌دونیم. توی مدرسه همه‌چی تکراریه. به نظرم خوبه که آدم به چیزهای بزرگ و دیوانه‌وار و وحشی باور داشته باشه.»

«اگه یه آدم‌بزرگ بهت گفت وقتی بزرگ شی همه‌چی رو می‌فهمی، بدون داره بهت دروغ می‌گه. واقعیت اینه که بعضی چیزها رو هیچ‌وقت قرار نیست بفهمی.»

باد حقه‌باز است. شجاعت انسان را به بازی می‌گیرد.

«اگه یه آدم‌بزرگ بهت گفت وقتی بزرگ شی همه‌چی رو می‌فهمی، بدون داره بهت دروغ می‌گه. واقعیت اینه که بعضی چیزها رو هیچ‌وقت قرار نیست بفهمی.»

کان گفت: «جالبه، تا حالا خیلی به پرنده‌ها فکر نکرده بودم. پرنده‌های این‌جا اون‌قدر رنگارنگن که آدم فکر می‌کنه پرنده‌های لندن دارن می‌رن مصاحبهٔ کاری.»

«همیشه می‌گن: ‘برای این‌که بتونی خوب فکر کنی، باید خوب بخوابی.’ می‌گن: ‘آدم وقتی خسته‌ست عقلش خوب کار نمی‌کنه.’ مامان و بابام دانشمندن. پس بهتره بخوابیم.»

حقیقت هم مثل جنگل شکل‌های متفاوتی داره و پوشیده از خاره

«خیلی کم پیش می‌آد چیزهای خارق‌العاده ساده باشن.»

باد حقه‌باز است. شجاعت انسان را به بازی می‌گیرد.

هیچ‌وقت پدرش را در لباسی جز کت‌وشلوار ندیده بود، انگار کت‌وشلوارها کم‌کم در پوستش نفوذ کرده بودند. حتی صدایش هم کراواتی به گردن داشت.

نگه داشتن یه راز می‌تونه هم‌زمان هم لازم باشه و هم خودخواهانه.

زود اعتماد کردن اشتباه محضه.

بعضی اطلاعات آسیب‌پذیرن، مثل یه موجود زنده می‌مونن. خیلی باید حواسمون بهش باشه.»

باد حقه‌باز است. شجاعت انسان را به بازی می‌گیرد.

«اگه یه آدم‌بزرگ بهت گفت وقتی بزرگ شی همه‌چی رو می‌فهمی، بدون داره بهت دروغ می‌گه. واقعیت اینه که بعضی چیزها رو هیچ‌وقت قرار نیست بفهمی.»

«برای جست‌وجوگر بودن نیازی نیست توی جنگل باشین. همهٔ آدم‌های دنیا جست‌وجوگرن. جست‌وجو و کاوش چیزی نیست جز دقت کردن. فقط همین. دقت کردن. اگه با دقت به جهان نگاه کنین، حداکثر امنیتی رو که می‌شه داشت به دست می‌آرین.»

«خیلی کم پیش می‌آد چیزهای خارق‌العاده ساده باشن.»

مکس گفت: «لطفاً گوش‌هامون رو نبُر.» جست‌وجوگر گفت: «نه، من معذرت می‌خوام.» انگشترش را، که توی انگشت کوچکش بود، لمس کرد. «می‌شه گفت یادم رفته بود بچه‌ها چقدر مهربونن.»