تأثیر هایدگر بر فلسفه فرانسه در ۱۹۳۵ شروع شد وقتی که "وجود و زمان"، "متافیزیک چیست؟" و دیگر آثار هایدگر توسط ژان-پل سارتر و دیگر اگزیستانسیالیستها (وجودگرایان) همچنین توسط اندیشمندانی چون امانوئل لویناس، الکساندر کوژو و جرج بتی مطالعه شد. چون بحث هایدگر در هستیشناسی ریشه در تحلیل وجودی فرد فرد انسانها دارد کار او را اغلب به اگزیستانسیالیسم مرتبط کردهاند. تأثیر هایدگر بر وجود و نیستی سارتر مشخص است اما هایدگر همانطور که در متون بعدیاش از جمله در "نوشتهای بر بشریت" بحث کرد احساس کرد که سارتر بر کار او اشتباهخوانی داشتهاست. هایدگر این اشتباهخوانی را بدین شکل توضیح داد:
«پیشنهاد کلیدی سارتر درباره تقدم وجود بر ذات اگرچه استفاده از واژه اگزیستانسیالیسم را به صورت عنوانی مناسب برای فلسفهای اینگونه توجیه میکند اما انگاره اصلی در اگزیستانسیالیسم هیچ چیز مشترکی با وجود و زمان ندارد جدا از این که وجود و زمان هیج گفتهای درباره ارتباط ذات و وجود ندارد.»
esrafil aslani