بریده‌هایی از کتاب بیمار خاموش

«انتخاب یک معشوق مثل انتخاب یک درمانگره. لازمه از خودمان بپرسیم این شخص همان کسیه که با من صادقه، انتقادپذیره و اشتباه خودش را می‌پذیره، و وعدهٔ محال نمی‌ده؟»

و جفت‌مان به‌محض این‌که تونستیم خانه را ترک کردیم. اما خیلی زود فهمیدیم که در دنیای روح و روان، فاصلهٔ جغرافیایی اهمیت چندانی نداره.

با گذشت زمان، تماس خود را با منشاء ضربهٔ روحی‌تان از دست می‌دهید، و از ریشه‌های علت آن جدا شده و آن را فراموش می‌کنید. اما یک روز، تمام آن آسیب‌ها و تمام آن خشم مانند آتشی از شکم اژدها بیرون می‌زند _ و شما اسلحه‌ای برمی‌دارید. و خشم‌تان را نه بر سر پدرتان _ کسی که مرده، فراموش گشته و در دسترس نیست_ بلکه بر سر شوهرتان خالی می‌کنید

به عقیدهٔ من، این از خطرات نگه‌داری دفترخاطرات است: همه چیز را بزرگ جلوه می‌دهی، گوش‌به‌زنگ هستی و پیوسته حقیقت را دستکاری می‌کنی. _  ژان پل سارتر

عشقی که در آن صداقت نیست سزاوار نیست که عشق نامیده بشه».

یکی از دردناک‌ترین چیزها اینه که بپذیریم درست در زمانی که بیشتر نیاز به دوست‌داشته‌شدن داشتیم، دوست داشته نشدیم. یه حس هولناکه، دردِ دوست‌داشته‌نشدن».

ایجاد صمیمیت به این نیاز داره که بارها نتیجهٔ مثبت بگیریم _  و این یه شبه محقق نمی‌شه».

«خب، موش‌ها کشتی به‌گل‌نشسته را رها می‌کنند. آن‌ها با چنگ‌ودندان از کشتی بالا نمی‌روند».

"برای کار کردن در این‌جا لازم نیست دیوانه باشید، اما دیوانگی به شما کمک می‌کند"»

گرچه به‌سرشت صادق نیستم، گاه به‌تصادف چنین هستم. _  ویلیام شکسپیر، حکایت زمستان