بریده‌هایی از کتاب آدمی

آثار جهالت کثرت‌گرا ممکن است فجیع و حتی کشنده باشد. از دانشجویان به‌تنهایی سؤال کنید، اغلب می‌گویند خیلی اهل این نیستند تا سر حد بیهوشی بنوشند. اما چون فرض می‌کنند سایر دانشجویان به این کار علاقه دارند، سعی می‌کنند کم نیاورند و همه در نهایت استفراغ‌کنان بدوند به طرف فاضلاب. محققان حجم عظیمی از داده جمع کرده‌اند که نشان می‌دهد این نوع حلقهٔ منفی می‌تواند در شرّهای اجتماعیِ عمیق‌تر نیز نقش داشته باشد، شرّهایی مثل نژادپرستی، تجاوز گروهی، قتل ناموسی، حمایت از تروریست‌ها و حکومت‌های دیکتاتوری و حتی نسل‌کشی.

کوشیده‌ام که به اعمال انسان نخندم، از برایشان گریه هم نکنم، بدانها نفرت نیز نورزم، بلکه بکوشم درکشان کنم. باروخ اسپینوزا

جرج گربنر، دانشمند رسانه: «کسی که دربارهٔ فرهنگ داستان می‌گوید است که حاکم واقعی رفتار انسان است.»

اگر به اندازهٔ کافی به چیزی باور داشته باشید، ممکن است حقیقت بیابد.

اگر کسی به تو خدمتی کرد، گول نخور: خدعه است چون «مردمان اگر مجبور نباشند نیکی نمی‌کنند.»

«آنچه بر خود روا می‌داری بر دیگران روا مدار. شاید سلیقهٔ آنها فرق داشته باشد.»(۹)

این دنیا، دنیای بقای بی‌شرمان است.

معنای دقیق کلمه، از دید هم خارج شدیم. هیچ راهی برای تماس بصری با هزاران، یا ده‌ها هزار یا میلیون‌ها نفر وجود ندارد، پس بی‌اعتمادی متقابل شروع به رشد کرد. افراد بیش از پیش به دیگران شک کردند که شاید از جامعه زیاده از حق خود برمی‌دارند؛ یعنی وقتی کمرشان زیر کار خُرد می‌شد، بقیه همین‌جوری برای خودشان لَم داده بودند. در نتیجه رهبران به کسانی نیاز داشتند که مواظب توده‌ها باشند. کسی که همه‌چیز را بشنود و همه‌چیز را ببیند. چشمی همه‌چیزبین. خدا.

متفکران بزرگی از قبیل افلاطون و ارسطو عقیده داشتند که بدون برده‌داری، تمدن ممکن نمی‌بود.

به هر جایی نگاه کنید، می‌بینید آزادی کودکان محدود می‌شود. (۱) در سال ۱۹۷۱، هنوز ۸۰ درصد از کودکان هفت و هشت سالهٔ بریتانیا خودشان پیاده به مدرسه می‌رفتند. این روزها این عدد فقط ۱۰ درصد است. نظرسنجی جدیدی بین دوازده هزار والد در ده کشور نشان داد که زندانیان از اغلب کودکان وقت بیشتری را خارج از چهاردیواری صرف می‌کنند. (۲) محققان دانشگاه میشیگان دیدند که زمانی که کودکان در مدرسه بودند از سال ۱۹۸۱ تا سال ۱۹۹۷ هجده درصد زیاد شده است. زمانی که صرف تکالیف می‌شود ۱۴۵ درصد افزایش یافت. (۳) هم جامعه‌شناسان و هم روان‌شناسان نگرانی خود را از این تحولات ابراز کرده‌اند.