بریده‌هایی از کتاب شیطان به قتل می رسد

«از قدیم‌الایام، زهر سلاحی زنانه شناخته شده و به همین دلیل بسیاری قتل‌های تاریخی هم که بی‌تردید به دست زنان بخصوصی صورت گرفته، تاکنون مکتوم و مرموز باقی مانده است و هرگز هم روشن نخواهد شد.»

«زن‌ها معمولا جنایتکاران موفقی از آب درمی‌آیند. موقع جنایت فوق‌العاده خونسردند و به اعصاب خود نیز کاملا مسلط می‌شوند. جالب این‌جاست که هیچ شرم و حیایی نیز از کارشان احساس نمی‌کنند.»

«اما ما الان از وجود خانم‌ها در اسکاتلندیارد استفاده می‌کنیم.» «بله می‌دانم، اما چه زن‌هایی؟ همه خشن و بدقیافه با آن کلاه‌های مسخره که فقط بلدند تو پارک‌ها مزاحم مردم شوند. منظور من یک خانم در رأس اسکاتلندیارد بود، نه این زن‌هایی که شما اشاره کردید. خانمی مطلع و آگاه که جنایت را با همه خصوصیات و ویژگی‌های خاصش بشناسد.»

«به نظر من که حرکات و رفتارشان آدم را می‌ترساند. اصلا نمی‌شود فهمید از چه چیز خوششان می‌آید یا از چه چیزهایی لذت می‌برند. نمی‌دانم، ولی حدس می‌زنم که شاید... شاید با چیزهای وحشتناک میانه خوبی داشته باشند.»

«دکتر، شما هرگز نمی‌توانید منکر حس ششم خانم‌ها شوید. زن‌ها خیلی چیزها را همین‌طوری درک می‌کنند.»

«بله. چه بشناسی و چه نشناسی. همین‌طور است. به نظر من گاهی واقعآ اسباب شرمندگی می‌شود. درصورتی که اگر اشخاص درست و طبق اصول به هم معرفی شوند، مسلمآ احترام بیش‌تری هم به یکدیگر خواهند گذاشت.»

این روزها مردم اصلا اهل مراسم معارفه نیستند و توجهی به این چیزها ندارند. به محض این‌که به جایی وارد می‌شوید، خیلی راحت می‌گویند: 'خوب همه را که می‌شناسید.` بعدش هم رهایت می‌کنند و می‌روند پی کار خودشان.

«برخلاف عقیده شما، من آن‌قدرها هم که فکر می‌کنید به مسئله هنر در جنایت بی‌اعتنا نیستم. ولی نگاه ستایشگرانه من نسبت به یک جنایتکار، درست همان نگاهی است که به یک ببر وحشی یا سایر درندگان دیگر دارم، آن هم فقط وقتی که در قفس هستند. من هرگز داخل قفس نخواهم شد، مگر این‌که وظیفه‌ام ایجاب کند. چون هر آن امکان دارد به سر و روی آدم بپرند و انسان را بدرند.»

شما بدون توجه به هنری که در جنایت به کار رفته است، صرفآ سعی دارید قاتل را به دام بیندازید، دستگیرش کنید و به زندان بیندازید تا سرانجام در یک سحرگاه به دار آویخته و خفه شود. درصورتی که از نظر من یک قاتل موفق آدمی است نه فقط درخور تقدیر، بلکه مستحق دریافت حقوق بازنشستگی و بیمه بی‌کاری را هم دارد حتا شایستگی دعوت به میهمانی‌ها را هم دارد!

توجیه هر کاری و هر عملی بستگی به این دارد که تا چه حد استادانه و با مهارت انجام گرفته باشد.

همه در مورد آقای شیتانا متفق‌القول بودند و می‌گفتند: «بله عزیزم. البته که می‌دانم. آقای شیتانا آدم مخوفی است. در عوض، ثروتمند هم هست و مهمانی‌های بسیار مجللی ترتیب می‌دهد. ولی خوب، همیشه سعی می‌کند اسرار مردم را فاش کند و آبرو و حیثیتشان را از بین ببرد.»

خودم از خطر لذت می‌برم و معتقدم زندگی بدون خطر واقعآ خسته‌کننده و ملال‌آور است. به نظر من، زندگی اصولا فاقد هیجان است و این ما هستیم که با به وجود آوردن خطر یا بهتر است بگویم با خطر زیستن به زندگیمان روح و هیجان می‌دهیم و از آن لذت می‌بریم.

«آقای عزیز، بهترین‌ها همان‌هایی هستند که جنایت کرده‌اند، ولی دستگیر نشده‌اند. اشخاص موفقی که در حال حاضر زندگی بسیار راحت و مرفهی دارند، بدون این‌که کم‌ترین سوءظنی متوجه آن‌ها باشد. قبول کنید که سرگرمی بسیار جالبی است.»

دیدگاه‌های ما دو نفر در باره جنایت فرسنگ‌ها با هم فاصله دارد. برای حرفه‌ای‌هایی مثل شما، جنایت یک پدیده عادی است؛ از شروع تا پایانش مسیر مشخصی دارد. یعنی جنایت، تحقیق، سرنخ، و در نهایت، دستگیری قاتل. البته فقط در مورد شما که واقعآ باهوش و در کار خودتان خبره هستید، ولی برای شخصی مثل من اصلا جالب نیست و هیجانی هم ندارد. من به این آدم‌های بدبختی که گیر می‌افتند کاری ندارم. برای من جنبه هنری قضیه مهم است. برای همین، همیشه بهترین‌هایشان را انتخاب می‌کنم و خواهم کرد.

حماقت واقعآ گناه بزرگی است و نظام جامعه را مختل می‌کند.