بریده‌هایی از کتاب شیطان به قتل می رسد

ریسک کردن هم قاعده و قانون دارد. بازیکن درست و حسابی کسی است که طبق قواعد و قوانینی که برای هر بازی تعیین و وضع شده است بازی کند، نه این‌که سرخود و اختیاری.

عدم آگاهی از روحیه و شخصیت روانی بیمار، مسائل عدیده‌ای را در زمینه مداوای بیمار موجب خواهد شد.

من به شدت اعتقاد دارم که هیچ چیز مثل مرگ، آن روی پنهانی و خبث طینت انسان‌ها را برملا نمی‌کند. هنوز نعش خشک نشده است که جنگ و دعوا بر سر تقسیم ارث و میراث شروع می‌شود و همه می‌خواهند گلوی همدیگر را برای تصاحب سهم بیش‌تر بدرند.

منظورم این است که پاره‌ای از جنایات فوق‌العاده ماهرانه هم به این شکل به وقوع می‌پیوندد. قاتلان در یک لحظه و بر مبنای یک تحریک آنی و مهم‌تر از همه، بدون لحظه‌ای تفکر و تعمق، صرفآ از روی غریزه و شمی حیوانی، مبادرت به جنایت می‌کنند و در طرفة‌العینی کارشان را با موفقیت به پایان می‌رسانند.

هیچ‌کس نمی‌تواند کاری کند که اجرای آن مغایرِ کاراکتر و شخصیتش باشد. این دو لازم و ملزم یکدیگر است.

هیچ‌کس نمی‌تواند کاری کند که اجرای آن مغایرِ کاراکتر و شخصیتش باشد. این دو لازم و ملزم یکدیگر است.

شاید شما ندانید که بعضی‌ها با یک کلاغ، چهل کلاغ کردن، چه داستان‌های بزرگ و غم‌انگیزی در باره موضوعات کوچک و پیش پاافتاده می‌سازند که واقعآ اهمیتی هم ندارند.

فراموش نکنید که مهم‌ترین موضوع در هر داستان جنایی، تعداد کسانی است که در طول داستان به قتل می‌رسند، و این موضوع، یگانه عاملی است که رابطه مستقیمی با احساسات خواننده دارد و در صورت افزایش یا کاهش این تعداد، علاقه و هیجان خوانندگان نیز به همان نسبت تشدید یا تضعیف خواهد شد.

انسان به طور کلی فراموشکار است.

آدم اگر در باره موضوع خاصی به کسی مظنون شد، به راحتی می‌تواند از سوءظنش یقین حاصل کند. به شرط آن‌که موضوع را ساده نگیرد و دقیقآ به آن توجه داشته باشد، بخصوص هنگامی که با شخص مورد نظر به گفتگو می‌نشیند.

خانم لوریمر آه بلندی کشید؛ آهی از سر تسلیم، آهی که انسان‌ها در انتهای بن‌بست می‌کشند. چون به وضوح می‌بینند به رغم تلاش فراوانی که کرده‌اند، راهی جز بازگشت و قبول حقیقت ندارند.

«راستش مسیو پوارو، من در زندگی هرگز از آن زن‌های نازک‌دل و رقیق‌القب نبوده‌ام و سعی هم می‌کردم که نباشم. با این حال، گویی با بالا رفتن سن، این صفات نیز به تدریج در روحیه آدم رخنه می‌کنند. ولی مطمئن باشید حتا الان و در این سن و سال هم به ندرت تحت‌تأثیر احساساتی نظر دلسوزی و ترحم قرار می‌گیرم.»

من به هیچ‌وجه آدم سنگدلی نیستم و هرگز هم نبوده‌ام، اما خود من هم معتقدم احساساتی نظیر ترحم و دلسوزی خیلی از وقت‌ها چشم انسان‌ها را کور می‌کند و باعث می‌شود از درک واقعیت‌ها عاجز و ناتوان بشود، که احتمالا صدمات جبران‌ناپذیری هم به دنبال خواهد داشت.

هرکول پوارو اصولا با لغات و جملاتی نظیر «اشتباه» و «اشتباه کردم» کاملا بیگانه بود و حالا که برای اولین‌بار از آن‌ها استفاده کرد، احساس می‌کرد نه فقط به این لغات و جملات عادت ندارد، بلکه به هیچ‌وجه از آن‌ها خوشش نمی‌آید.

احتمال هر قدر هم که ضعیف باشد، باز احتمال است. برای همین، امکان دارد این اتفاق بیفتد.

آدم با چشم وجدان خیلی چیزها را به مراتب بهتر از چشم اصلی می‌بیند. بخصوص وقتی چشمانتان را هم بگذارید و در باره موضوع یا شخص بخصوصی فکر کنید.

«آدم وقتی نظری را اعلام می‌کند که مورد یا مدرکی برای اثبات آن داشته باشد. در غیراین‌صورت، بهتر است سکوت کند و حرفی هم نزند.»

«اگر قرار باشد صرفآ به مهمانی‌هایی بروم که صاحبخانه مورد تأیید و علاقه من است، آن وقت مجبورم می‌شوم در را به روی خود ببندم و به ندرت از خانه خارج بشوم.»

«مسائل و وقایع زندگی حقیقی را نباید با نوشته‌های کتاب مقایسه کرد.»

ظاهر یک فرد جنایتکار تفاوتی با مردم عادی ندارد. رفتار و کردارش هم کاملا شبیه آدم‌هایی است که هر روز با آن‌ها سر و کار دارید. مهربان، آرام و خوش‌رفتار. حتا بیش‌تر وقت‌ها از خانواده‌هایی خوشنام و محترم نیز هستند.