بریده‌هایی از کتاب کافه ای به نام چرا

اگر با آنچه می‌خواهی انجام دهی هماهنگ نباشی، انرژی‌ات را صرف مسائل گوناگون خواهی کرد. بعد، اگر فرصتی فراهم شود تا به کار مورد علاقه‌ات بپردازی، دیگر نیرو یا وقتی برایت باقی نمانده که به آن بپردازی.»

با گذشت هر روز، یک روز از فرصت انجام دادن کارهایی که می‌خواهند در زندگی بکنند، کاسته می‌شود

خودِ ما هستیم که سرنوشتمان را می‌سازیم.»

هیچ‌کس نمی‌تواند فردی را از رسیدن به هدف زندگی‌اش بازدارد یا او را به آن هدف برساند.

خودِ ما هستیم که هر لحظه از زندگی‌مان را رقم می‌زنیم

به جای تن دادن به ترس، باید دست به کاری بزند که دلش می‌خواهد.»

زندگی حکایتی بی‌نظیر است. فقط بعضی از آدم‌ها متوجه نمی‌شوند که خودشان نویسندهٔ این حکایت هستند و می‌توانند آن را هرطور که می‌خواهند بنویسند.»

«گاهی بهتر است با دیدی متفاوت به قضایا نگاه کنیم.»

«گاهی بهتر است با دیدی متفاوت به قضایا نگاه کنیم.»

چرا به جای اینکه همین حالا به کار دلخواهمان بپردازیم، این همه زور می‌زنیم و وقت صرف می‌کنیم تا مگر در آینده بتوانیم به آن دست یابیم؟

«بله، پرسش سختی است. اینکه آدم‌ها چه موقع این سؤال را از خودشان بکنند، معلوم نیست. برای بعضی‌ها این سؤال در کودکی مطرح می‌شود، برای بعضی‌ها در سنین بالاتر، و برای بعضی‌ها هم هیچ‌وقت. جالب است.»

کاملا جا خورده بودم. آدم دیگری خواهم شد؟ یعنی چه؟ اینجا دیگر کجاست؟! ناگهان احساس کردم لبهٔ یک پرتگاه بلند هستم، و نمی‌دانستم آیا او سعی دارد به من بفهماند برداشتن یک قدم می‌تواند مرا به مرگی آنی بکشاند یا خوشبختی جاودان.