بریده‌هایی از کتاب پاییزهای بی تو...

پس پنجره‌ها هیچ فریادی نیست لیک در خانهٔ خاموش روی طاقچه حسرت خویش را به تماشا گذاشته‌ایم.

پاییز بود انگار، که دستانم رها شد از دستانت. به بهاران امروزت قسم، هنوز در پاییزهای بی تو پرسه می‌زنم.