بریده‌هایی از کتاب گفت و گوهایی درباره پیدایش انسان و جهان (دفتر اول)

از ابتدای عصر مدرن، دانشمندان تصمیم گرفتند که این چیزها را از فرضیات جدا کنند و صرفا روی چیزهای فیزیکی و علل مادی وجودی پدیده‌ها تمرکز کنند. این رویه کاملا صحیح است و روشی علمی است.

در واقع بیش‌تر مردم، حتی دانشمندان معتقدند که چیزی از قلم افتاده است. بیش‌تر این افراد موافق‌اند که علم برای هیچ چیز توضیح نهایی و غایی ارایه نمی‌دهد و این مهم‌ترین دلیل است که براساس آن من معتقدم فرمول داروینی، از آن‌جا که بخشی از علم است، برای توضیح کافی نیست. هرگونه توضیح علمی برای ارایه‌ی درکی عمیق از پدیده‌ها ناکارآمد است.

ممکن است زمانی در آینده این موضوعات قابل درک باشند. در نهایت ممکن است هوشمندی زنده یا قابل تجسمی وجود نداشته باشد اما نوعی سیستم تحلیل اطلاعات هوشمند وجود دارد که قادر مطلق است و می‌تواند تمام جهان را در بر بگیرد. این همان دید برتری است که من می‌پسندم اما این‌که این موضوع صحت داشته باشد یا نه بحث دیگری است.

فقط کافی است باور کنید شعور فرایندی فیزیکی است که می‌توانیم اصول آن را تقلید کنیم. پس از آن کاملا توانایی آن را داریم ماشینی بسازیم که پالس‌های برقی به آن برسانیم و او حس‌های مختلف را تولید کند. این موضوع سوال واضحی را برمی‌انگیزد که آیا جهانی واقعی آن بیرون وجود دارد؟

ولی من شخصا فکر می‌کنم می‌توانیم به این نتیجه برسیم که ما در جهانی زندگی می‌کنیم که معنا و هدف عمیقا در آن رخنه کرده است.

ولی من شخصا فکر می‌کنم می‌توانیم به این نتیجه برسیم که ما در جهانی زندگی می‌کنیم که معنا و هدف عمیقا در آن رخنه کرده است.