بریده‌هایی از کتاب چگونه کمال‌گرا نباشیم؟

بیایید مردمانی شیفته و تشنه زندگی باشیم که عقب نمی‌کشند زیرا کسی از فردایمان خبر ندارد.

اینکه در پایان عمر خود، دلایل محکمی بیاورید که چرا کارهایی که دوست داشته‌اید را انجام نداده‌اید، متقاعدتان نخواهد کرد. شما در سرتاسر زندگی به طور مداوم در حال فراهم آوردن یکی از این دو شرایط هستید: سطح راحتی و یا سطح رشد. برای آنکه بتوانید در زمینه‌ای رشد کنید، چاره‌ای ندارید جز اینکه با ریسک، تردید و رنجی روزافزون رو به رو شوید. مطلقاً گزینه دیگری وجود ندارد زیرا اگر رشد کردن با راحتی همراه بود، تاکنون در آن نقطه ایستاده بودید.

نمی‌گویم که در زندگی خود، هرگز به تایید مردم نیاز نخواهید داشت، نیاز دارید. برای مثال، اینکه بخواهید و تلاش کنید که همسرتان شما را تایید کند، عاقلانه است. مشکل وقتی بالا می گیرد که به تأیید هر آن کس که تماسی با او برقرار کرده‌اید، نیاز پیدا می‌کنید

اینکه در نظر بگیرید چگونه تصمیماتی جایگزین می‌توانستند بر نتایج فعلی تأثیر بگذارند، رفتار سالمی است. اما هنگامی که به طور افراطی و پیش از لزوم به آن می‌اندیشید، مزیت‌اش در تاریکی زمان از دست رفته و افکار منفی بازیافته، گم می‌شود.

اگر اتفاق ناخوشایندی افتاد، اما مرتبط با شانس بود، هرگز حق نداری (دلیلش را فراموش کنید) احساس کنی که شخص تو، شکست خورده است.

کمال‌گرایان و به تأخیر اندازان عاشق تماشای تلویزیون‌اند زیرا هیچ کس به طرز اشتباه تلویزیون نگاه نمی‌کند، بلکه «برد» ی غیرفعالانه، خود به خودی، ساده، پر پاداش و بدون اشتباه را برایتان رقم می‌زند. هر کار غیرفعالانه‌ای برای یک کمال‌گرا امن تلقی می‌شود زیرا اگر حتی در آن حضور هم نداشته باشند، خرابکاری به بار نمی‌آید. فکر می‌کنم کمال‌گرایی اولین دلیلی است که آمریکایی‌ها هر روز بسیار تلویزیون می‌بینند.

اگر می‌خواهید که احساسات‌تان را نسبت به چیزی تغییر دهید، بهتر است ابتدا انتظارات‌تان را هدف قرار دهید، زیرا آنها پیش‌قدم‌ترند

به جای آنکه خود را به «بازگشت به مرحله تأمل» عادت دهید، می‌توانید خود را به سریع‌تر ماشه را کشیدن، عادت دهید. می‌توانید شخصی باشید که همیشه در پی آن است سریع تر وارد افکار اجرایی شود و واقعاً، این همان جاست که همه ما سعی داریم برویم.

آیا تا به حال سعی کرده‌اید که برای انجام کار مثبتی در زندگی‌تان «دارای انگیزه» شوید؟ اگر بخواهم با تک عبارتی «دارای انگیزه» شدن را توضیح دهم، آن عبارت فریب احساسی خواهد بود. اکنون در مورد انجام کاری حس «اَه» دارید و می‌خواهید که به حس «بَه‌بَه و چَه‌چَه» برسید تا مایل شوید که انجامش دهید. در مورد خیلی از کارها، به این معناست که آنقدر به مزایای کاری بیاندیشید، که مایل به اقدام کاری شوید. هر معنایی که داشته باشد، هدف این است که نوع احساس‌تان را نسبت به رفتاری تغییر دهید. این حس خوشایندی است زیرا آسان است، حسی طبیعی است و به قدرت اراده خاصی نیازی نیست که خود را مایل به انجام کاری کنید. با این وجود، روش هوشمندانه‌ای هم نیست زیرا همیشه جواب نمی‌دهد. در خصوص کتاب‌هایی که در مورد کمال‌گرایی وجود دارد، باید گفت که تشویق کردن خوانندگان با جملات «شما به اندازه کافی خوب هستید» یا «کار شما به اندازه کافی خوب هست»، ممکن است بتواند تفکر سلطه‌جویانه کمال‌گرایی را به طور موقت ذهن خوانندگان را سرکوب کند،

«تلاش برای برتری به شما انگیزه می‌دهد؛ تلاش برای رسیدن به حد کمال، انگیزه را از شما می‌گیرد.

اگر می‌توانی چیز نامطلوبی را تحمل کنی و آن تو را قوی کند، بسیار بهتر از آن است که در مقابلش «محافظت شده» باقی بمانی.

«نگرانی از ارتکاب اشتباه می‌تواند به فرد حس وارد مسیری دشوار شدن را القا کند و اضطراب بیشتر و روحیه منفی‌تری را به او تلقین کند.»

«کسی که هرگز اشتباهی مرتکب نشده، هیچ چیز جدیدی امتحان نکرده است.» شما نمی‌توانید با اطمینان کامل از این که کاری که انجام می‌دهید، کاملاً درست است، کار جدیدی شروع کنید.

بخش ۷: نیاز به تایید شدن «افرادی که احساس نیاز شدیدی به تایید شدن توسط دیگران می‌کنند، کم‌تر مورد تأیید قرار می‌گیرند و افرادی که کمتر احساس نیاز به تایید دیگران می‌کنند، بیشتر مورد تأیید قرار می‌گیرند.» وین دایر

در این تکاپو، به دیگر «مزیت» کمال‌گرایی می‌پردازیم. معماگونه بودن! اگر هیچ‌گاه چیزی را امتحان نکنید، به طور تجربی متوجه نخواهید شد که در چیزی صاحب رتبه جهانی نیستید. همین خصوصیت معماگونه بودن کمال‌گرایی است که اجازه می‌دهد تخیلات در حد کمال‌مان همواره تست نشده و رد نشده، باقی بمانند.

لازم است از راهکارهای اول – اقدام (اقدام به انجام کار به جای آنکه در پی به وجود آوردن انگیزه باشیم) به عنوان راه‌حلی برای مشکل کمال‌گرایی استفاده کنیم.

فرض غلطی دارد مبنی بر اینکه اگر در مورد کاری انگیزه نداشته باشی، نمی‌توانی انجامش دهی، این راهکار جدید، را نشدنی می‌داند. اما ما قدرت اراده‌ای داریم که توانایی آن را به ما می‌دهد که برخلاف احساسات‌مان عمل کنیم.

همیشه بهتر است هر چیزی را از جایی که در واقعیت قرار گرفته است، شروع کنیم، نه از جایی که دوست داریم قرار بگیرد.

آزمون و خطا، راهی است به سوی پیشرفت! این روش آزمون خود را پس داده است.

موفقیت را از شکست آسان‌تر کنید، پیروز خواهید شد. موفقیت را مجدداً تعریف کنید و آن را برابر با پیشروی بدانید.