بریده‌هایی از کتاب چگونه کمال‌گرا نباشیم؟

«ترجیح می‌دهم در حال انجام کاری که دوست دارم، بمیرم تا اینکه در رختخواب بیماری، جایی در حال تماشای تلویزیون به مدت ۱۵ ساعت در روز و در حالیکه اطرافم را افرادی فرا گرفته‌اند که در انتظار مرگم نشسته‌اند، بمیرم. برای من، این وحشتناک‌ترین چیزی است که می‌توانم تصور کنم.» جان مورو اگر فقط یک بهانه قابل قبول برای انجام ندادن کاری جز تماشای تلویزیون وجود داشت، احتمالاً فقط این می‌توانست باشد که کسی از گردن به پایین فلج باشد، که جان آن را هم رد کرده است. من کسی را به دلیل تماشای تلویزیون سرزنش نمی‌کنم. تلویزیون دشمن نیست. فقط نشانه یک مشکل بزرگ‌تر است. اگر ذهن کمال‌گرایتان، شما را به فردی تبدیل کرده است که می‌خواهد زندگی‌اش را به تأخیر انداخته و از آن فرار کند، تلویزیون برای این کار، بهترین ابزار است. این اعداد برای مدت زمانی که به تماش

«مهم نیست که چقدر آرام می‌روی، باز هم از کسانی که روی مبل لم داده‌اند، جلوتری» نویسندهٔ گمنام

برداشتن قدم‌های کوچک اما پیوسته و صعودی در جهتی درست، موفقیت‌های بزرگی به دنبال خواهد داشت.

فقط هنگامی که نقایص‌تان را به عنوان یک دوست در آغوش بگیرید است که می‌توانید کنترل آن‌ها را بر اعتماد به نفس و دیدگاه‌تان، در نطفه خفه کنید.

هنگامی که افراد خود را از چیزی منع می‌کنند یا سعی می‌کنند ذهن‌شان را از شر چیزی خلاص کنند، آن چیز با استقامت و دوام بیشتری به سمت‌شان برمی‌گردد. پس، راه حل این است که راه افکار منفی را باز بگذاریم، اما به آنها اهمیت ندهیم

اگر می‌خواهید که تغییرات مطلوب‌تان پایدار بمانند، باید کم و بیش از انگیزه چشم‌پوشی کنید. این بدان معنا نیست که انگیزه بی‌ارزش است، برعکس، هر دو نوع انگیزه، برای ساخت یک زندگی فوق‌العاده، ضروری هستند. اما ما اکنون در پی این هستیم که برای حل مشکل کمال‌گرایی، از راه‌حل‌های مقدماتی شروع کنیم. زیرا داشتن یک راهکار مقدماتی قابل اعتماد، همان چیزی است که ما را قادر می‌کند طبق تغییرات مطلوبی که در نظر داریم، به پیش رویم.

«در دنیایی که پیوسته می‌کوشد تا تو را به چیز دیگری تبدیل کند، خود بودن مهم‌ترین دستاورد است»

این نصیحت هدف‌گذاری شده، بیشتر از یک حرف، کمک‌تان خواهد کرد و آن اینست که: «سعی نکن در حد کمال باشی»

اگر می‌توانی چیز نامطلوبی را تحمل کنی و آن تو را قوی کند، بسیار بهتر از آن است که در مقابلش «محافظت شده» باقی بمانی.

کمال‌گرایی ما را در برابر شکست نمادین محافظت می‌کند.

چیز مهمی را حین درگیر شدن با حل مشکلات و در طول زندگی‌ام آموخته‌ام: همیشه بهتر است هر چیزی را از جایی که در واقعیت قرار گرفته است، شروع کنیم، نه از جایی که دوست داریم قرار بگیرد.

وقتی اهمیتی به تأیید دیگران نمی‌دهید، آزادید که خودتان باشید و کارهایی انجام دهید که قبل از آن حتی به ذهن‌تان هم خطور نمی‌کرد.

اگر از اشتباه انجام دادن کارهایتان، بسیار نگرانید، شاید به سندروم خود ویرانگری مبتلا هستید، که می‌توان آن را خواهر کمال‌گرایی داشت.

اینکه تلاش می‌کنید در زندگی چه کاری انجام دهید، مهم نیست. مقاومت همیشه به دنبال تلاش می‌آید. سختی‌ها آنقدر زیاد خواهند شد که آسایش را از شما می‌گیرند. شرایط و نتایج مطابق میل‌تان نخواهند بود.

این نوع تفکر «هرگز کافی نیست» حس آشفتگی را شعله‌ور می‌کند.

وقتی با دقت به زندگی انسان نگاه می‌کنید، می‌بینید که همه‌اش همین است هیچ برنامه، و طرح ماجرای در حد کمالی وجود ندارد، زیرا زندگی همین گونه در جریان است. همان قدر که نقشه کشیدن مهم است، به همان اندازه هم مطابقت دادن خود با شرایط و مشکلاتِ در حال تغییر اهمیت دارد.

اگر شما از آن دسته افرادی هستید که هدفی را در نظر می‌گیرند و یک تا شش هفته قدرتمندانه به آن می‌چسبید و ناگهان، به دلایل متفاوتی رهایش می‌کنید، به خوبی می‌دانید که چگونه انگیزه‌ای که در نوسان باشد، می‌تواند اهداف‌تان را نابود کند.

اقدام به انجام کاری به این معناست که آن زمان نمی‌توانید کار دیگری انجام دهید. مردم این را می‌دانند، پس با خود کلنجار می‌روند که نکند این تصمیم، بهترین تصمیم‌شان نباشد.

اگر از چیزی احساس ناامنی می‌کنید، بدانید که کسی در دنیا وجود دارد که با وجود آنکه همین عیب را دارد، با اعتماد به نفس کامل زندگی می‌کند. این آرام‌تان کرده و به شما نیرو می‌بخشد.

«در دنیایی که پیوسته می‌کوشد تا تو را به چیز دیگری تبدیل کند، خود بودن مهم‌ترین دستاورد است» رالف والدو امرسون