بریده‌هایی از کتاب چگونه کمال‌گرا نباشیم؟

چیز مهمی را حین درگیر شدن با حل مشکلات و در طول زندگی‌ام آموخته‌ام: همیشه بهتر است هر چیزی را از جایی که در واقعیت قرار گرفته است، شروع کنیم، نه از جایی که دوست داریم قرار بگیرد.

«من کمال‌گرا نیستم، کسی هستم که برای رسیدن به برتری تلاش می‌کند و آن‌را لازم می داند. تفاوتی بین این دو وجود دارد.» اُپرا وینفری، مجری گفتگوهای تلویزیونی با بیش از ده بار حضور در لیست ۱۰۰ نفری مجله تایم، از تأثیرگذارترین مردم آمریکا

«مردم به من می‌گویند که یک کمال‌گرا هستی، اما اینطور نیست. من یک درست گرا هستم، هر کاری را تا جایی که درست باشد انجام می‌دهم، سپس به سراغ کار بعدی می‌روم.» جیمز کامرون، کارگردان پرفروش ترین فیلم‌های تاریخ (تایتانیک و آواتار)

اگر معتقدید که باید کمال‌گرا باشید تا چیزهایی که می‌خواهید را به دست آورید، احتمالاً خود انتقادی و دیگر تمایلات کمال‌گرایانه مضر را عادی و یا حتی لازم می‌دانید (در حالی که این‌طور نیست)

«کسانی که به عنوان کمال‌گرایان سالم شناخته می‌شوند، در واقع هیچ‌گاه در جستجوی حد کمال چیزی نیستند.» این گفته بسیار مهم است. اگر فقط جهانیان حقیقت را در گفته گرین اسپان درک می‌کردند، در مورد معنای کمال‌گرایی تا این حد سردرگم نمی‌شدیم. اما سردرگم شده‌ایم زیرا تلاش برای برتری، بخشی از سفر هر کس به سمت موفقیت است.

اگر می‌توانی چیز نامطلوبی را تحمل کنی و آن تو را قوی کند، بسیار بهتر از آن است که در مقابلش «محافظت شده» باقی بمانی.

گاهی محافظت باعث ضعیف تر شدن قسمت محافظت شده می‌شود.

محافظت شدن همیشه به نفع‌مان نیست. حیواناتی را در نظر بگیرید که در پناهگاه محافظت می‌شوند و بنابراین مهارت‌هایی را که به بقای زندگی‌شان کمک می‌کند، نیاموخته‌اند.

همچنین کمال‌گرایی با بیش از اندازه محافظت کردن از ما در برابر اشتباهات و شکست‌هایی که ممکن بود ناکامی‌هایی کوتاه مدت و اما کامیابی‌هایی بلند مدت به ارمغان آورند، در طولانی مدت ما را ضعیف می‌کنند.

از اینکه شکست، چگونه شخصیت‌مان را «معنا می‌کند» می‌ترسیم. از این می‌ترسیم که ممکن است ضعف‌های مان را آشکار کند و به امید و آرزوهای آسیب پذیرمان خدشه‌ای وارد کند، ترسناک است!