بریده‌هایی از کتاب اثر مرکب

مهم نیست که چه‌قدر باهوش هستی یا نیستی؛ باید نداشتنِ تجربه، مهارت، هوش،‌ یا تواناییِ ذاتی خودت را با سخت‌کوشی و تلاش زیاد جبران کنی. اگر رقیبت از تو باهوش‌تر، بااستعدادتر، یا باتجربه‌تر است، فقط باید سه یا چهار برابر سخت‌تر از او کار کنی؛ آن وقت می‌توانی به‌راحتی شکست‌اش بدهی!

شاید معتقدی که ازاساس آدم بدشانسی هستی؛ ولی این هم فقط یک بهانهٔ دیگر است و بس!

آیا پرتاب‌های آزاد را در بازی از دست می‌دهی؟ یک ماه هر روز هزار پرتاب آزاد تمرین کن. در دریبل زدن با پای چپت عالی نیستی؟ روزی سه ساعت دریبل زدن تمرین کن. نمره‌هایت در ریاضی پایین است؟ بنشین و شب و روز ریاضی بخوان، معلم خصوصی بگیر، و تمام تابستان جان بکَن تا نمرهٔ خوب بگیری. خلاصه بهانه بی‌بهانه! اگر در چیزی خوب نیستی، سخت‌تر کار کن،

نقل است که مردی سوار بر اسب داشت چهارنعل می‌تاخت. به نظر می‌رسید دارد به سمت مقصد خیلی مهمی می‌رود. مردی از کنار جاده فریاد زد: «کجا داری می‌روی؟» سوارکار جواب داد: «نمی‌دانم. از اسب بپرس!» این داستان زندگی اکثر آدم‌هاست؛ آن‌ها سوار بر اسب عادت‌هایشان می‌تازند، بی‌آن‌که اصلاً بدانند دارند به کجا می‌روند! وقتش رسیده که عنان اسب عادت‌هایت را به دست بگیری، و زندگی‌ات را در مسیری پیش ببری که واقعاً می‌خواهی.

«مهم نیست که چه‌قدر باهوش هستی یا نیستی؛ باید نداشتنِ تجربه، مهارت، هوش،‌ یا تواناییِ ذاتی خودت را با سخت‌کوشی و تلاش زیاد جبران کنی.

‫«کسی باش که ‹نه› می‌گوید. همرنگ جماعت شدن افتخاری ندارد! آن آدم متفاوت باش، آن آدم استثنایی.»

می‌دانی چرا مربیان المپیک دستمزدهای بالایی دارند؟ چون هر تمرینی، هر کالری، و هر ذره مواد غذایی ورزشکارانشان را ردگیری و ثبت می‌کنند. تمام برنده‌ها به‌نوعی ردیاب هستند! اکنون ازت می‌خواهم که تو هم با همین قصد ـ یعنی، برای قرار دادن هدف‌هایت در معرضِ دیدت ـ زندگی‌ات را ردگیری و ثبت کنی.

همرنگ جماعت شدن افتخاری ندارد! آن آدم متفاوت باش، آن آدم استثنایی.»

«کسی باش که ‹نه› می‌گوید. همرنگ جماعت شدن افتخاری ندارد! آن آدم متفاوت باش، آن آدم استثنایی.»

اسکات باش ـ چند قدم کوچکِ به ظاهر کم‌اهمیت را که می‌توانی هر روز برداری بنویس؛ قدم‌هایی که می‌توانند زندگی‌ات را به مسیر جدید و مثبتی بکشانند.

اگر رقیبت از تو باهوش‌تر، بااستعدادتر، یا باتجربه‌تر است، فقط باید سه یا چهار برابر سخت‌تر از او کار کنی؛ آن وقت می‌توانی به‌راحتی شکست‌اش بدهی!»

جیم ران، گفته است: «هیچ اصول جدیدی وجود ندارد. حقیقت چیز جدیدی نیست، بلکه موضوعی قدیمی است. باید کمی به آن یارویی مشکوک باشی که می‌گوید: ‹بیا این‌جا، می‌خواهم عتیقه‌های ساختِ خودم را نشانت بدهم!› نه، عتیقه ساختنی نیست».

تا حالا داستان لاک‌پشت و خرگوش را شنیده‌ای؟ خانم‌ها و آقایان، من آن لاک‌پشت هستم!

«اگر می‌خواهی به چیزهای بزرگ‌تری برسی،‌ باید آدم بزرگ‌تری بشوی. موفقیت چیزی نیست که دنبالش کنی. آنچه دنبالش کنی، از تو فرار می‌کند! درست مثل دنبال کردن پروانه‌ها. موفقیت چیزی است که تو با تبدیل شدن به فردی موفق آن را جذب می‌کنی.»

اگر رقیبت از تو باهوش‌تر، بااستعدادتر، یا باتجربه‌تر است، فقط باید سه یا چهار برابر سخت‌تر از او کار کنی؛ آن وقت می‌توانی به‌راحتی شکست‌اش بدهی!»

«هرآنچه که به‌وضوح در ذهنتان مجسم کنید، مشتاقانه در آرزویش باشید، صادقانه به آن باور داشته باشید، و با شور و شوق برای دستیابی به آن اقدام کنید... به‌طور قطع تحقق می‌یابد.»

«کسی باش که ‹نه› می‌گوید. همرنگ جماعت شدن افتخاری ندارد! آن آدم متفاوت باش، آن آدم استثنایی.

بزرگ‌ترین تفاوت بین آدم‌های موفق و ناموفق این است که آدم‌های موفق حاضر به انجام‌دادن کارهایی هستند که آدم‌های ناموفق حاضر به انجام‌دادنش نیستند. این نکتهٔ بسیار مهمی است که باید همیشه در خاطر داشته باشی، چون در بسیاری از مواقع، زمانی که در زندگی‌ات با انتخابی سخت، خسته‌کننده و شاق روبرو می‌شوی، به کارت می‌آید.

تو انتخاب‌هایی را می‌کنی که به خیال خودت بر آن‌ها کنترل داری ولی، در اصل، انتخاب‌هایت هستند که سرنوشت تو را در دست دارند! هر تصمیمی، هرچه‌قدر هم کوچک و بی‌اهمیت، می‌تواند مسیر زندگی تو را تغییر دهد ـ رفتن یا نرفتن به دانشگاه، کسی که با او ازدواج می‌کنی، خوردن آخرین نوشیدنی قبل از رانندگی، همراه شدن با دیگران موقع غیبت از کسی یا ساکت ماندن، گرفتن تماسِ دیگری با مشتری یا بی‌خیال شدن، گفتن یا نگفتن دوستت دارم... خلاصه هر انتخابی، تأثیری روی «اثر مرکب» زندگی تو دارد.

واقعیت این است که تو فقط داستان آن یک برنده را می‌شنوی، نه میلیون‌ها بازنده را! آن یارویی که می‌بینی جلوی دستگاه بخت‌آزمایی بالا و پایین می‌پرد، یا به دلیل برنده شدن در شرط‌بندیِ مسابقات اسب‌دوانی از شادی در پوست خود نمی‌گنجد، صد بار هم باخته است، ولی تو از آن صدبار خبر نداری!