بریده‌هایی از کتاب اثر مرکب

مهم نیست که چه‌قدر باهوش هستی یا نیستی؛ باید نداشتنِ تجربه، مهارت، هوش،‌ یا تواناییِ ذاتی خودت را با سخت‌کوشی و تلاش زیاد جبران کنی. اگر رقیبت از تو باهوش‌تر، بااستعدادتر، یا باتجربه‌تر است، فقط باید سه یا چهار برابر سخت‌تر از او کار کنی؛ آن وقت می‌توانی به‌راحتی شکست‌اش بدهی!

شاید معتقدی که ازاساس آدم بدشانسی هستی؛ ولی این هم فقط یک بهانهٔ دیگر است و بس!

آیا پرتاب‌های آزاد را در بازی از دست می‌دهی؟ یک ماه هر روز هزار پرتاب آزاد تمرین کن. در دریبل زدن با پای چپت عالی نیستی؟ روزی سه ساعت دریبل زدن تمرین کن. نمره‌هایت در ریاضی پایین است؟ بنشین و شب و روز ریاضی بخوان، معلم خصوصی بگیر، و تمام تابستان جان بکَن تا نمرهٔ خوب بگیری. خلاصه بهانه بی‌بهانه! اگر در چیزی خوب نیستی، سخت‌تر کار کن،

نقل است که مردی سوار بر اسب داشت چهارنعل می‌تاخت. به نظر می‌رسید دارد به سمت مقصد خیلی مهمی می‌رود. مردی از کنار جاده فریاد زد: «کجا داری می‌روی؟» سوارکار جواب داد: «نمی‌دانم. از اسب بپرس!» این داستان زندگی اکثر آدم‌هاست؛ آن‌ها سوار بر اسب عادت‌هایشان می‌تازند، بی‌آن‌که اصلاً بدانند دارند به کجا می‌روند! وقتش رسیده که عنان اسب عادت‌هایت را به دست بگیری، و زندگی‌ات را در مسیری پیش ببری که واقعاً می‌خواهی.

«مهم نیست که چه‌قدر باهوش هستی یا نیستی؛ باید نداشتنِ تجربه، مهارت، هوش،‌ یا تواناییِ ذاتی خودت را با سخت‌کوشی و تلاش زیاد جبران کنی.

‫«کسی باش که ‹نه› می‌گوید. همرنگ جماعت شدن افتخاری ندارد! آن آدم متفاوت باش، آن آدم استثنایی.»

می‌دانی چرا مربیان المپیک دستمزدهای بالایی دارند؟ چون هر تمرینی، هر کالری، و هر ذره مواد غذایی ورزشکارانشان را ردگیری و ثبت می‌کنند. تمام برنده‌ها به‌نوعی ردیاب هستند! اکنون ازت می‌خواهم که تو هم با همین قصد ـ یعنی، برای قرار دادن هدف‌هایت در معرضِ دیدت ـ زندگی‌ات را ردگیری و ثبت کنی.

همرنگ جماعت شدن افتخاری ندارد! آن آدم متفاوت باش، آن آدم استثنایی.»

«کسی باش که ‹نه› می‌گوید. همرنگ جماعت شدن افتخاری ندارد! آن آدم متفاوت باش، آن آدم استثنایی.»

اسکات باش ـ چند قدم کوچکِ به ظاهر کم‌اهمیت را که می‌توانی هر روز برداری بنویس؛ قدم‌هایی که می‌توانند زندگی‌ات را به مسیر جدید و مثبتی بکشانند.