بریده‌هایی از کتاب جنگی که بالاخره نجاتم داد

اگر به ترسم اجازه می‌دادم وارد شود، هیچ‌وقت نمی‌توانستم جلویش را بگیرم.

اگر چیزی که ازش می‌ترسیدم جانم را نجات می‌داد چه؟

کلمه‌ها می‌توانند خطرناک و نابودگر باشند، به اندازهٔ بمب‌ها.

«همه دارن. زخم‌های نامرئی.»

ما شاید خیلی چیزها بدانیم، ولی لزوماً باورشان نداریم

پایم هیچ‌وقت کاملاً خوب نمی‌شد، ولی می‌توانستم راه بروم، بدوم و از پله‌ها بالا بروم. شاید احساساتم هم هیچ‌وقت کاملاً خوب نمی‌شد، ولی به اندازهٔ کافی آرامش پیدا کرده بودم.

«برای مسن‌ترها مرگِ راحت می‌تونه یه موهبت باشه.»

ما شاید خیلی چیزها بدانیم، و شاید روزی باورشان کنیم.

کلمه‌ها می‌توانند خطرناک و نابودگر باشند، به اندازهٔ بمب‌ها.

سر تکان دادم. گفتم: «مواظب خودت باش.» لبخند محزونی زد. «نمی‌تونم. یادت رفته؟ جنگه.»

ما شاید خیلی چیزها بدانیم، ولی لزوماً باورشان نداریم.

بعد از چند پیچ، راه به جاده‌ای رسید که می‌رفت سمت خانهٔ تورتون‌ها و بعد اصطبل. برآمدگی بالای اصطبل را می‌دیدم. می‌دانستم کجا هستم. داد زدم: «فرِد!» و بعد دویدم. تا آن موقع خیلی ندویده بودم. سکندری می‌خوردم و تلوتلو می‌رفتم و نفسم داشت بند می‌آمد، ولی می‌دویدم، واقعاً داشتم می‌دویدم و آن‌قدر خوش می‌گذشت که بلندبلند خندیدم. از پیچی رد شدم و رسیدم به حیاط اصطبل‌ها و چشمم افتاد به فرِد، خدمتکار خانم تورتون، که داشت مثل همیشه کلاهش را برمی‌داشت تا سر کچلش را بخاراند.

چیزی که درسته با چیزی که اجازه داریم بعضی وقت‌ها فرق می‌کنه

رحم یعنی توانایی، و حق اینو داری که کسی رو اذیت کنی، یا عذاب بدی، ولی خودت انتخاب می‌کنی این کار رو نکنی.

برداشت سیب‌زمینی کسل‌کننده، کثیف، طاقت‌فرسا و سرد بود. خوشم آمد.

«لابد با هم احساس بدبختی کردن بهتر از تنهایی بدبخت بودنه.»

بعضی وقت‌ها چیزی که درست است با چیزی که قانونی است فرق می‌کند.

اگر چیزی که ازش می‌ترسیدم جانم را نجات می‌داد چه؟

می‌خواستم فرار کنم. سوزان گفت: «تحمل کن. تنها کاری که می‌تونیم بکنیم.» «یعنی فقط حسش کنیم؟»

من دختر قوی‌ای شده بودم که می‌توانست ساعت‌ها سخت کار کند. دختر محکمی شده بودم که می‌توانست درد شانه‌ها و تاول‌های ظاهرشده کف دستش را ندیده بگیرد.