بریده‌هایی از کتاب گفت‌وگو با تارکوفسکی

ایمان تنها راه نجات انسان است، من به این مساله قلبا و عمیقا باور دارم. در غیر این صورت چه کاری از دست ما برمی‌آید؟ این باور قطعا به انسان تعلق دارد. هر چیز غیر از آن غیرواقعی است

یک انسان شهری چیزی از زندگی نمی‌داند. او گذر زمان را درک نمی‌کند. او جریان طبیعی گذر زمان را نمی‌شناسد. کودک، تضمین آینده‌ی خود را در طبیعت بازمی‌یابد و اراده‌ی خود را در طبیعت پرورش می‌دهد. تنهابودن در دل طبیعت به او اجازه می‌دهد تا ظرفیت و اراده‌ی خود را پرورش دهد. تنهابودن به او اجازه می‌دهد تا ظرفیت مواجهه با دیگران را در وجود خود تقویت کند. اگر انسان صرفا حیوانی اجتماعی باشد، زنده می‌ماند، اما همواره تسلیم اراده‌ی دیگرن خواهد بود