بریده‌هایی از کتاب به تلخی شیرین

«امید دارویی است که شفا نمی‌دهد اما درد را قابل تحمل می‌کند!»

غم است دیگر، سر ناسازگاری دارد! همه چیز را دگرگون می‌کند. روز و روزگار را طوری سیاه می‌کند که چشم چشم را نبیند! شب و آرامش تاریکی‌اش را طوری سفید می‌کند که خواب به چشم نیاید، موهای سیاه را هم از کینه‌اش سفید می‌کند تا خالی از عقده شود، یعنی وقتی بیاید فاتحه همه چیز خوانده است!

کاش درد زایمان کشیده بودی تا بفهمی برای یک زن درد زایمان در برابر درد بی‌مهری شوهر هیچه.