بریده‌هایی از کتاب گریه‌های مسیح

- اگر ادعا کنی که مسلمان‌ها پر از خطا و گناه و غفلت هستند، من صد در صد با تو موافقم. امّا اسلام و شخصیّت محمّد از هر زشتی و پلیدی و خطایی به دوره! خداوندِ پاک برای مردم، رسولِ پاک و دینِ پاک می‌فرسته!

عقلِ انسان مرکز تمام خلقت نیست. ما یک ذرهٔ ناچیز از یک کل هستیم. ما قادر به قضاوت کُل نیستیم. توماس نیم‌نگاهی به کتی می‌اندازد که توی آشپزخانه دارد فنجان‌ها را کنار هم می‌چیند. جاستین ادامه می‌دهد: - اتفاقاتی در عالم هست که از حیطهٔ قضاوت و درکِ عقل خارجه! سؤال اصلیِ من که با ورود شما ناتمام موند این بود که، آیا چون عقل قادر نیست برخی پدیده‌ها را درک کنه، باید اون‌ها را تکذیب کنه؟

- بهتره یک نگاهی به تاریخ ایران بیندازید. چند ماه قبل توی یکی از دانشگاه‌ها، یک ایرانی را دیدم که می‌گفت اسلام با شمشیر ایران را فتح کرده و به زن‌ها تجاوز کرده و کتابخانه‌ها را به آتش کشیده! جاستین سری تکان می‌دهد. - بله. کاملاً درسته. امّا ایران را خلیفه دوم مسلمان‌ها فتح کرد که بویی از اسلام و فرهنگ و دین محمّد نبرده بود. شاید کسی به ظاهر اسمش مسلمان باشه اما معلوم نیست که تمام رفتارهاش منطبق با اسلام باشه. مگر تمام مسیحی‌های اروپا رفتارشون منطبق با رفتار مسیح بوده؟!

این‌که آدم فکر کنه قراره چی به سرش بیاد، دقیقاً همون قدر سخته که اون چیز واقعاً به سرش بیاد.

عقلِ ما گاهی کار می‌کنه و گاهی نه. همه ما گاهی از این جمله معروف استفاده می‌کنیم که «الان عقلم کار نمی‌کنه!» حالا سؤال مهم و کلیدی این‌جاست که چطور عقلی که گاهی کار نمی‌کنه، می‌تونه مرجع تصمیم‌گیری‌های مهم انسان باشه؟ هانا و توماس نگاهی به هم می‌اندازند. جاستین ادامه می‌دهد. - انسان به داشتن عقل افتخار می‌کنه. عقل برترین هدیهٔ خداوند به انسانه. امّا انسان در مجموعهٔ خلقت یه ذره ناچیزه. آیا عقلِ انسانِ ناچیز قابلِ قضاوتِ تمام گسترهٔ خلقت هست؟! همه به هم نگاه می‌اندازند. جاستین ادامه می‌دهد.

وطن اوّل و آخر هر آدمی باید عشقش باشه.

تو برای عقاید آدم‌ها احترام و آزادی قائل نیستی؟ توماس نگاه حق‌به‌جانبی می‌کند و می‌گوید: - من از آزادی دادن به برخی عقاید وحشت دارم مادر.