بریده‌هایی از کتاب بی حد و مرز

همچون اثرانگشتتان، مغزتان هم مختص به خودتان است

«هیچ مشکلی را نمی‌توان با همان سطحِ آگاهی که ایجادش کرده است، حل کرد.»

«اجازه نده دانشگاه جلوی تحصیلت رو بگیره.»

وقتی به چیزی بله می‌گویید، باید مراقب باشید غیرعمدی به خود و نیازهایتان نه نگویید.

تغییراتِ سریع و مستمر که ما با انجام چند کار هم‌زمان موجبشان می‌شویم، آن‌قدر سریع سوخت مغز را تمام می‌کند که پس از مدتی کوتاه، احساس خستگی و گیجی می‌کنیم. در واقع تمام مواد مغذی موجود در مغز خود را خالی کرده‌ایم. این امر موجب کاهش عملکردِ شناختی و فیزیکی در ما می‌شود.»

«اگر بتوانیم کوه‌های یخی را کنترل کنیم، کنترل زیادی بر احساسات و زندگی‌مان پیدا خواهیم کرد. کوه یخی خود را آب کنید تا تمام موانع شسته شوند و از سر راه کنار بروند.»

زمان، یکی از دارایی‌های بسیار ارزشمند شماست. تنها چیزی است که هرگز نمی‌توانید پسش بگیرید.

ذهنیت جدید که ناشی از ساکت‌کردن منتقد درونی‌تان است، دنیایی از احتمالاتِ جدید را به روی شما باز می‌کند. زمانی که موجی از احساسات مثبت در شما جوش و خروش می‌گیرد، فرصت‌هایی را به چشم می‌بینید که شاید هرگز تا به امروز به آن‌ها توجه نکرده باشید و با انگیزهٔ زیاد (واقعاً چطور ممکن است انگیزه پیدا نکنید) و روش‌های صحیح، در مسیرِ تبدیل‌شدن به انسانی بی‌حدومرز قرار می‌گیرید

زمانی که احساساتی مثبت همچون شادی، رضایت و عشق را تجربه می‌کنید، احتمالات بیشتری را در زندگی خود خواهید دید.»

اگر بتوانید شخصیتی جداگانه برای منتقدِ درونتان خلق کنید (شخصیتی که با خود واقعی‌تان تفاوت دارد) در ساکت‌کردن این صدا بیشتر موفق خواهید بود. این کار می‌تواند بسیار مفید باشد و در عین حال می‌توانید از آن لذت هم ببرید. به منتقد درونتان نامی مضحک و مشخصه‌های فیزیکی مسخره بدهید. آن را کارتونی کنید و بگویید که حتی ارزشِ فیلم‌های درجه‌دو را هم ندارد. آن را به‌خاطر پایبندی سفت و سختش به منفی‌گرایی مسخره کنید. زمانی که وارد سرتان می‌شود، چشم نازک کنید.

تا وقتی اعتقاد دارید منتقدِ درونتان صدای خودِ واقعی‌تان یا همان خودِ باهوشتان است، همواره شما را هدایت خواهد کرد. بسیاری از ما حتی پیش از بیانِ باوری محدودکننده از عباراتی همچون «من خودم رو می‌شناسم...» استفاده می‌کنیم.

پس وقتی سرگرمِ بررسی واقعیت‌هایی هستید که پشت باورهای محدودکننده‌تان قرار دارند، حتماً دو چیز را در نظر بگیرید: اینکه آیا واقعاً شواهدی وجود دارد که اثبات کند شما در این حوزه خوب عمل نکرده‌اید یا اینکه حتی این شواهد هم از صداهای داخل سرتان نشئت گرفته‌اند.

- فکر کنید که چطور دوست دارید یادگیریِ خود را افزایش دهید. چه چیزهایی را دوست داشتید یاد بگیرید که هیچ‌وقت زمان لازم را برای یادگرفتنشان را پیدا نکرده‌اید؟ مثلاً زبانِ خارجی، کدنویسی، تکنیک فروش یا بازاریابی جدید. چه کاری می‌توانید انجام دهید که این کار را هم‌اکنون در زندگیِ خود بگنجانید؟

از مقایسهٔ این موضوع با این واقعیت که اکثر ما عادت داریم دائم در اینترنت دنبال اطلاعات بگردیم و به خود زحمتِ به‌خاطرآوردن آن‌ها را ندهیم، به نظر می‌رسد داریم به خودمان آسیب می‌زنیم.

اگر دانش، قدرت است پس یادگیریِ دانش اَبَرقدرت است

تحقیقات نشان می‌دهند مغز ما بیشتر شبیه ماهیچه است تا حافظهٔ رایانه‌ای در حال پرشدن. هرچه بیشتر از این ماهیچه استفاده کنید، قدرتمندتر می‌شود و اطلاعات بیشتری را در خود ذخیره می‌کند.

. آزمایش رویترز به‌نام «مردن برای اطلاعات» نشان داد «دو نفر از هر سه نفر شرکت‌کننده در آزمایش، حجم زیاد اطلاعات را با تنش میان همکاران و ازبین‌رفتنِ رضایتِ شغلی، مرتبط می‌دانستند؛ ۴۲ درصد مشکلات سلامت را با این اضطراب مرتبط می‌دانستند، ۶۱ درصد گفتند مجبور شده‌اند فعالیت‌های اجتماعی خود را در نتیجهٔ بار اطلاعاتی زیاد لغو کنند و ۶۰ درصد می‌گفتند اغلب بیش از حد خسته هستند و اوقات فراغت ندارند.» این مطالعه در ادامه نشان داد: «در مواجهه با یورشِ اطلاعات و کانال‌های اطلاعاتی، افراد قادر به توسعهٔ روتین‌های ساده جهت مدیریت اطلاعات نیستند.»

آموزش عالی آن‌قدری تغییر نکرده است که ما را برای دنیایی که امروز در آن زندگی می‌کنیم، آماده کند. در دورانِ ماشین‌های برقی خودکار و بدون راننده و وسایل نقلیه‌ای که قادرند ما را به کرهٔ مریخ ببرند، سیستم آموزشی ما معادل اسب و درشکه است.

شروعِ کوییک به‌نظرتان کدام‌یک از چهار خائنِ دیجیتالی هم‌اکنون بیش از همه بر عملکرد و بهره‌وری و آرامشِ ذهن شما تاثیر گذاشته‌اند؟ کمی وقت بگذارید و نامِ این خائن را بنویسید. آگاهیِ هوشیارانه، قدم اول برای حل مشکل است.

شروعِ کوییک دربارهٔ تصمیمی بیندیشید که باید بگیرید و بدون استفاده از دستگاه‌های دیجیتال، زمانی را صرف برنامه‌ریزی برای تصمیمتان کنید.