بریده‌هایی از کتاب بی حد و مرز

آموزش‌های سنتی به بسیاری از افراد آموخته‌اند که یادگیری تجربه‌ای انفعالی است. باید ساکت در کلاس بنشینید، با دوستتان صحبت نکنید و اطلاعات را فقط مصرف کنید. اما یادگیری، عملی برای تماشاکردن نیست. مغزِ انسان آن‌قدر که با خلق چیزهای جدید یاد می‌گیرد، با مصرف‌کردن چیزی نمی‌آموزد.

«هرچند وقت یک بار، مغز انسان با ایده یا احساسی جدید درگیر و دچار کشیدگی می‌شود و هرگز به ابعادِ قبلیِ خود بازنمی‌گردد.»

ای کاش می‌توانست مقابل باورهایی بایستد که او را عقب نگه داشته بودند.

اغلب اوقات فقط به این خاطر به خواسته‌مان دست پیدا نمی‌کنیم که خود را متقاعد کرده‌ایم قادر به انجامش نیستیم.

بیشتر جواب‌هایی که می‌خواهیم در دسترسمان هستند، اما سؤال‌های صحیح نمی‌پرسیم که پاسخ‌های صحیح به دست آوریم.

متعهد می‌شوم اگر در هریک از مواردِ قبلی «گند زدم»، خودم را ناراحت نکنم و فقط دوباره بیشتر تلاش کنم.

اگر دانش، قدرت است پس یادگیریِ دانش اَبَرقدرت است

برخی از کسانی که ادعا می‌کنند بیست سال سابقه دارند، در واقع فقط یک سال سابقه دارند که بیست مرتبه تکرارش کرده‌اند.

اگر همه‌چیز را مهم فرض کنید، هیچ چیز مهم نخواهد بود.

دانش، خودِ قدرت نیست و تنها وقتی از آن استفاده می‌کنید قدرتمند می‌شود.

به خاطر داشته باشید، زندگی همان درس‌هایی هستند که می‌آموزید. بی‌حدومرز باشید. با عشق و آرزوی یادگیری جیم

«ما نمی‌توانیم با شیوهٔ تفکری که در زمانِ خلق مسئله به کار گرفته‌ایم، آن را حل کنیم.»

«هیچ مشکلی را نمی‌توان با همان سطحِ آگاهی که ایجادش کرده است، حل کرد.»

احساسات منفی ما را مجبور می‌کنند طیف کارهایی را که قادر به انجامشان هستیم، کوچک‌تر و کوچک‌تر کنیم.

کودکیِ دشوار یا رشد چالش‌برانگیز، موجب مقاوم‌شدن مشخصه‌هایی می‌شود که به موفقیت می‌انجامند.

اگر چیزی را بیاموزید، اما استدلالِ بیشتری دربارهٔ اینکه چرا برایتان ضروری است یا چطور در زندگی یا کارتان کاربرد دارد نداشته باشید، احتمالش هست مغزتان اطلاعات را در خود حفظ نکند

یکی از نیم‌کره‌ها می‌تواند یاد بگیرد به‌جای هر دو نیم‌کره عمل کند. مثلاً افرادی که دچار سکته می‌شوند، می‌توانند عملکرد مغز خود را بازسازی کنند و مجدد به دست آورند؛ آنان که همه‌چیز را عقب می‌اندازند، افکار منفیِ بیش از حدی در ذهن خود دارند یا نمی‌توانند جلوی خود را بگیرند و مرتب غذاهای ناسالم می‌خورند نیز می‌توانند رفتارهای خود را تغییر بدهند و از نو بنویسند و زندگی‌شان را متحول کنند.

یک خطر دیجیتالی دیگر هم وجود دارد که لازم است به آن توجه داشته باشیم. من این خطر را افسردگیِ دیجیتالی می‌نامم، خطری زادهٔ فرهنگِ مقایسه؛ اجازه می‌دهیم گفته‌ها و رفتارهای پرزرق‌وبرقِ دیگران در فضای مجازی این احساس را به ما بدهد که کمتر از آن‌ها هستیم

آگاهیِ هوشیارانه، قدم اول برای حل مشکل است.

این کتاب، پنج روش اساسی را به ما می‌آموزد که برای دستیابی به خواسته‌هایمان به کار بگیریم: تمرکز، مطالعه، بهبود حافظه، تندخوانی، تفکر انتقادی. استفاده از این فناوری‌های یادگیریِ به‌روزشده، ما را قادر می‌سازد ذهنیت و انگیزهٔ خود را مهار کنیم و با صرف انرژی کمتر و اثربخشی بیشتر، به رؤیاهایمان برسیم.