بریده‌هایی از کتاب بی حد و مرز

وقتی چیزی را درس می‌دهید، دو بار آن را می‌آموزید: یک بار خودتان و بار دیگر از طریق آموزش به فردی دیگر.

انرژی و هیجان‌زده بودید، می‌نشستید؛ از آنچه قرار است یاد بگیرید و به شما سود برساند و اینکه چه‌کاری با دانش جدیدتان خواهید کرد، هیجان‌زده شوید. به خاطر داشته باشید، یادگیری کاملاً به حالت روحی شما بستگی دارد. آگاهانه حالاتِ هیجان و لذت و کنجکاوی را انتخاب کنید.

وقتی کنترلِ حالت ذهن و بدن خود را به دست می‌گیرید، می‌توانید تجربهٔ یادگیری را از کسالت به هیجان، کنجکاوی و حتی شادی تغییر دهید. جهت دستیابی به این مهم، باید سعی کنید نحوهٔ حرکت بدن خود را در محیط یادگیری تغییر دهید یا پیش از نشستن برای یادگیری، حالات روحیِ مختلف را در خود برانگیزید

وضعیتِ روحی یادگیری کاملاً وابسته به وضعیتِ روحی افراد است. وضعیتِ روحیِ شما در واقع تصویرِ کنونیِ احساساتتان است. این وضعیت تحت‌تأثیر افکارِ شما و وضعیت فیزیکی بدنتان قرار دارد. داشتن یا نداشتنِ احساس به موضوعی مشخص در موقعیتی مشخص، بر فرایند یادگیری تأثیر می‌گذارد و در نهایت نتایج را تحت‌تأثیر قرار می‌دهد. در واقع، وقتی احساسی را به اطلاعات پیوند می‌دهید، راحت‌تر می‌توانید اطلاعات را به خاطر آورید. حدس می‌زنم حتما آهنگ، عطر یا غذایی هست که شما را به دوران کودکی‌تان بازمی‌گرداند.

یادگیریِ هرچیزی ممکن است. عمل کنید آموزش‌های سنتی به بسیاری از افراد آموخته‌اند که یادگیری تجربه‌ای انفعالی است. باید ساکت در کلاس بنشینید، با دوستتان صحبت نکنید و اطلاعات را فقط مصرف کنید. اما یادگیری، عملی برای تماشاکردن نیست. مغزِ انسان آن‌قدر که با خلق چیزهای جدید یاد می‌گیرد، با مصرف‌کردن چیزی نمی‌آموزد. با علمِ به این موضوع، دوست دارم از خود بپرسید چطور می‌توانید در یادگیری فعال‌تر شوید. یادداشت‌برداری کنید. تمام تمرین‌های بخشِ شروع کوییک را انجام دهید.

آخرین چیز اینکه، محدودیت‌های خود را فراموش کنید. این‌ها مفاهیمی ازپیش‌تعیین‌شده هستند که شما دربارهٔ خودتان باور کرده‌اید،

ناگزیر واردِ وادی‌های دیگر می‌شود و آن وادی مهم است، اما ضروری نیست پس سعی نکنید فراموشش کنید. آنچه در مقابلش مقاومت کنید، بیشتر پافشاری خواهد کرد. در عوض، دفترچه‌ای را نزدیکِ خود نگه دارید و آن تفکر یا ایده را با نوشتنش ثبت و ضبط کنید. بنابراین می‌توانید آن را موقت رها کنید تا پس از پایانِ کار فعلی، سراغش بروید.

دوست دارم موقتاً آنچه را دربارهٔ موضوعی می‌دانید یا فکر می‌کنید می‌دانید، فراموش کنید و با فسلفهٔ ذِن به‌نام «ذهنِ آغازگر» بدان نزدیک شوید. به یاد داشته باشید ذهنِ شما در واقع مانند چترنجات است و فقط اگر بازش کنید عمل می‌کند. دوم اینکه فراموش کنید چه چیزی ضروری یا مهم است. برخلافِ باور عمومی، مغز شما چند وظیفه را هم‌زمان انجام نمی‌دهد (بعداً بیشتر درباره‌اش صحبت خواهیم کرد). اگر با جان و دل در محل حاضر نباشید، یادگرفتن همراه با حواس‌پرتی برایتان کاری دشوار خواهد بود.

شیوهٔ سریع‌تر از این بخش‌ها تشکیل شده است: فراموش کنید، عمل کنید، وضعیتِ روحی، تدریس کنید، وارد کنید، مرور کنید. در ادامه مفصل درباره‌اش توضیح داده‌ام.

«هرچند وقت یک بار، مغز انسان با ایده یا احساسی جدید درگیر و دچار کشیدگی می‌شود و هرگز به ابعادِ قبلیِ خود بازنمی‌گردد.» وقتی کتاب می‌خوانید، فرصت دارید که طیفِ ذهنی خود را گسترش دهید و دیگر هرگز مثل قبل نخواهید شد.

پیشنهاد می‌کنم از تکنیک پومودورو استفاده کنید، روشی برای بهره‌وری بیشتر که فرانچسکو چیریلو ارائه کرده است. بر اساس این ایده، زمان بهینه برای هر وظیفه ۲۵ دقیقه است و در ادامه استراحتی پنج‌دقیقه‌ای ضروری است. هر بخشِ ۲۵ دقیقه‌ای را یک پومودورو می‌نامیم. همان‌طور که این کتاب را می‌خوانید، پیشنهاد می‌کنم یک پومودورو مطالعه کنید و پنج دقیقه به مغزتان استراحت بدهید.

تحقیقات نشان می‌دهند انسان‌ها تقریباً ۵۰ درصد از آنچه در یک ساعت می‌آموزند و به‌طور متوسط ۷۰ درصد از آنچه را در ۲۴ ساعت می‌آموزند، فراموش می‌کنند.

(مثل قرصی که در فیلم بی‌حدومرز در سال ۲۰۱۱، با بازیِ بردلی کوپر دیدیم

تمرکز، مطالعه، بهبود حافظه، تندخوانی، تفکر انتقادی.

این خائنان دیجیتالی با هم‌دستیِ هم توجه، تمرکز، یادگیری و از همه مهم‌تر توانایی تفکر واقعی را از ما می‌دزدند؛ و

ریان بی‌پایانِ اطلاعات در جهانی که زمانمان محدود و انتظارات از ما غیرمنصفانه است، منجر به دستپاچگی و اضطراب و بی‌خوابی می‌شود.

ارزشمندترین موهبتِ ما انسان‌ها، مغزمان است. مغزمان به ما توانایی می‌دهد یاد بگیریم، عشق بورزیم، بیندیشیم، خلق کنیم و طعم لذت را بچشیم. مغزِ ما دروازه‌ای به احساساتمان است، به ظرفیتمان برای تجربهٔ زندگی به عمیق‌ترین شکلِ ممکن، به توانایی‌مان برای دستیابی به درکی پایدار و ماندگار از صمیمیت. مغزمان به ما توان نوآوری و رشد و انجام کارهای مختلف را می‌دهد.

«به‌نظرم علم کم‌کم پذیرفته که بخشی از فناوری مفیده و بخشی از اون بی‌خاصیت. اگر بیش از حد از فناوری استفاده کنیم، مثل وقتی زیادی غذا می‌خوریم، برای سلامتمون مضر خواهد بود.»

من در طول سال‌ها کارکردن با مردم آموختم که تقریباً همهٔ افراد رؤیاهای خود را کوچک و محدود می‌کنند تا با واقعیت زندگی فعلی‌شان تناسب داشته باشد

درد و رنج می‌تواند معلم شما باشد، البته اگر شما از آن‌ها استفاده کنید نه اینکه اجازه دهید درد و رنج از شما استفاده کنند