بریده‌هایی از کتاب رمه در مه

بهار خرقه تهی کرد و نغمه‌ها مُردند ز تن گشود خزان رنگ‌جامه‌ها، امّا نسیمِ بوی تو را هیچ‌یک نیاوُردند...

اشک من است یا نم ابری میان مِه؟ آه من است یا مِهِ افتاده روی باغ؟ ای داغ! دل چگونه نگیرد تو را سراغ؟