بریده‌هایی از کتاب فروپاشی

«واقعیتش رو بخوای احساس می‌کنم دارم دیوونه می‌شم. مادرم چند سال پیش از فوتش فراموشی گرفته بود. می‌ترسم برای من هم همین اتفاق بیفته.» دستش را جلو می‌آورد. لحظه‌ای احساس می‌کنم که می‌خواهد دستم را بگیرد، اما خوشبختانه این‌طور نیست. گیلاسش را برمی‌دارد، جرعه‌ای می‌نوشد و می‌گوید: «فراموشی با دیوونگی فرق داره. این‌ها اصلاً به هم ارتباطی ندارن.»

فکر این‌که دوباره باید به خانه برگردم و با افکار خودم تنها باشم آزارم می‌دهد

آن‌قدر خسته و درمانده‌ام که دوست دارم همین‌جا روی تخت بخوابم تا هر چه زودتر این روز وحشتناک تمام شود.

ابرها خورشید را پوشانده‌اند و هوا گرفته است؛ درست مثل حال‌وهوای من.