بریده‌هایی از کتاب جایی برای آواز خرچنگ‌ها

آن‌ها چِیس را از بدو تولد می‌شناختند و رشدش را از یک کودک بامزه تا یک نوجوان زیبا دیده بودند؛ ستارهٔ تیم بیس‌بال و آدمی توانمند برای کار کردن با پدر و مادرش. دست آخر هم باید گفت که او مرد بسیار جذابی بود که با زیباترین دختر شهر ازدواج کرده بود. آن لحظه آنجا روی زمین تنها افتاده و حتی از لجن‌زار هم پست‌تر شده بود. این گلچین ظالمانهٔ مرگ است و مثل همیشه نمایش روزگار را از

توی دلش غنج زد که بابا به او گفته «عسل من».

زندگی به او یاد داده بود که احساساتش را به اندازه‌ای تقسیم کند که توی وجودش جا شوند.

پدرش بارها به او گفته بود که مرد واقعی مردی است که بدون خجالت گریه می‌کند، با تمام احساس شعر می‌خواند، از اُپرا با تمام وجود لذت می‌برد و هر کاری برای حمایت از یک زن لازم است انجام می‌دهد

زندگی وقیحانه آهنگ خودش را می‌نواخت.