بریده‌هایی از کتاب شهید فاطمی

فاطمه علیهاالسلام مانده بود و آغوش بی محسن علیه‌السلام. فاطمه علیهاالسلام مانده بود و چشمان خیس از اشک علی علیه‌السلام. فاطمه مانده بود و نگاه‌های غمزده کودکانش بر سر قبر محسن علیه‌السلام. فاطمه علیهاالسلام مانده بود و سکوتی سرد که باید با صدای محسنش شکسته می‌شد. فاطمه علیهاالسلام مانده بود و بازویی که برای شانه زدن موهای کودکانش بالا نمی‌آمد. فاطمه علیهاالسلام مانده بود و حسرت شنیدن صدای خنده و گریه پسرش محسن علیه‌السلام، و فاطمه علیهاالسلام مانده بود و دنیایی از درد. وفاداری امت را به یاد آورد و فرمود: امتی که عهد و پیمان خدا و پدرم پیامبر صلی‌الله‌علیه‌و‌آله را درباره امیرالمؤمنین علیه‌السلام شکستند هرگز بر من نماز نخوانند. این امت عمر و قنفذ و خالد را بر در خانه ما فرستادند تا پسر عمویم را برای بیعت به سقیفه ببرند.

مُفَضَّل است و دنیای سؤال، و این بار سوره تکویر آیات هشتم و نهم: «وَ إِذَاالْمَوْؤُدَةُ سُئِلَتْ، بِأَی ذَنْبٍ قُتِلَتْ»: «وقتی درباره زنده به گور بپرسند که به چه جرمی کشته شد»؟ صادق آل محمد علیهم‌السلام لب می‌گشاید و تا دنیا دنیاست نام محسن بن علی علیه‌السلام رادر قرآن می‌درخشاند و ظلم سقیفه را نمایان می‌کند. فرمود: به خدا سوگند، منظور از «موؤدة» محسن علیه‌السلام است؛ مصداق این آیه ما اهل بیتیم.

آن روزها که طناب سقیفه گلوی حیدر علیه‌السلام را می‌فشرد، بشارتی زیبا برای دوستداران محسنش فرمود! داغ فرزند، قلبش را سوزانده است؛ و این زخم هرگز التیام نخواهد یافت، مگر...! آری، حیدر علیه‌السلام خبر از روزهای رجعت می‌دهد که عدل مهدوی سراسر جاری گشته و امیرالمؤمنین علیه‌السلام باز خواهد گشت برای حکمرانی؛ باز می‌گردد تا قصاص کند قاتلین جگرگوشه‌اش را. او فرمود: من، علی بن ابی‌طالب بنده خدا و برادر پیامبر، در عالم رجعت باز می‌گردم. آنگاه دشمنانم و قاتلین فرزندم محسن علیه‌السلام را زنده می‌کنم و آنها را برای قصاصِ پسرم به قتل می‌رسانم.