بریده‌هایی از کتاب اما دخترم فاطمه؛ مناقب و مصائب حضرت زهرا (ع) از زبان پیامبر (ص)

پیامبر صلی‌اللَّه‌علیه‌وآله را در مسئله ازدواج فاطمه ‌علیهاالسلام سرزنش می‌کردند. حضرت هم فرمود: اگر خداوند علی بن ابی‌طالب‌علیه‌السلام را نمی‌آفرید برای فاطمه ‌علیهاالسلام کفوی نبود.

امیرالمؤمنین ‌علیه‌السلام فرمود: از پیامبر صلی‌اللَّه‌علیه‌وآله شنیدم که می‌فرمود: من فاطمه را فاطمه نامیدم، زیرا خداوند او را و کسانی از ذریه‌اش را که خدا را با توحید ملاقات کنند، و به آنچه من آوردم ایمان دارند از آتش جهنم جدا کرده است. پیامبر صلی‌اللَّه‌علیه‌وآله فرمود: من دخترم را فاطمه نام گذاشته‌ام بخاطر آنکه خداوند عزوجل او و کسانی که او را دوست دارند از آتش جهنم جدا کرده است.

عایشه می‌گوید: پیامبر صلی‌اللَّه‌علیه‌وآله را می‌دیدم که فاطمه ‌علیهاالسلام را می‌بوسید. عرض کردم: یا رسول اللَّه، دیدم کاری انجام می‌دادی که قبلاً انجام نمی‌دادی؟ فرمود: ای حمیراء، آن شب که مرا به آسمان بردند، داخل بهشت شدم و در کنار درختی از درختان بهشت ایستادم که درختی زیباتر از آن و برگهایش سفیدتر و میوه‌اش گوارتر از آن در بهشت ندیدم. میوه‌ای از میوه‌های آن چیدم و خوردم و آن در صلب من نطفه شد، هنگامی که بر زمین آمدم خدیجه به فاطمه حامله شد. من هرگاه مشتاق بوی بهشت می‌شوم بوی فاطمه را استشمام می‌کنم.

پیامبر صلی‌اللَّه‌علیه‌وآله به علی ‌علیه‌السلام فرمود: یا علی، خداوند عزوجل فاطمه را به تو تزویج کرد، و زمین را مهریه‌اش قرار داد. هر کس با دشمنی تو روی زمین راه رود، به حرام راه رفته است.

اول کسی که درباره او حکم می‌شود محسن بن علی ‌علیه‌السلام و قاتل اوست.

پیامبر صلی‌اللَّه‌علیه‌وآله وارد منزل شد و دید عایشه رو به فاطمه ‌علیهاالسلام صیحه می‌زند و فریاد می‌کند و می‌گوید: قسم به خدا ای دختر خدیجه، تو برای ما فضیلتی بر مادرت نمی‌بینی، او چه فضیلت و برتری بر ما دارد؟ خدیجه جز یکی از ما کسی نبود. فاطمه ‌علیهاالسلام گفتار عایشه را گوش می‌داد و پیامبر صلی‌اللَّه‌علیه‌وآله را که دید به گریه درآمد. پیامبر صلی‌اللَّه‌علیه‌وآله فرمود: ای دختر محمد چه چیز تو را به گریه درآورد؟ فاطمه ‌علیهاالسلام عرض کرد: عایشه نام مادرم را برد و خواست فضل او را پایین بیاورد و من گریه کردم. پیامبر صلی‌اللَّه‌علیه‌وآله به غضب درآمد و فرمود: یا حمیرا، ساکت باش که خداوند تبارک و تعالی به زنانی که فرزند می‌آورند و مهربان هستند برکت داده، ولی تو از آن زنها هستی که خداوند رَحِم تو را نازا نموده و فرزندی از تو متولد نمی‌شود

این نور منصوره در آسمان و فاطمه در زمین است. گفتم: حبیبم جبرئیل، برای چه در آسمان منصوره و در زمین فاطمه است؟ گفت: در زمین فاطمه نامگذاری شده برای آنکه شیعیانش از آتش جهنم جدا شده و دشمنانش از محبت او جدا شده‌اند. و در آسمان منصوره است بخاطر قول خداوند عزوجل که: «آن روز مؤمنان به نصر و یاری خداوند خوشحال می‌شوند که هر کس را بخواهد یاری می‌کند»، یعنی نصر و یاری فاطمه برای دوستانش.

پیامبر صلی‌اللَّه‌علیه‌وآله فرمود: نور فاطمه قبل از خلقت زمین و آسمان آفریده شده است. بعضی از مردم عرض کردند: یا نبی اللَّه، پس او انسیه نیست؟ فرمود: فاطمه حوراء انسیه است. گفتند: یا نبی اللَّه، چگونه او حوراء انسیه است؟ فرمود: خداوند عزوجل او را قبل از خلقت آدم از نور خود آفرید آنگاه که ارواح بودند. وقتی خداوند عزوجل آدم را آفرید، نور او بر آدم عرضه شد.

مادر مهربانم! خداوند بر حریری نوشته «مهریه زهرا شفاعت امت»؛ و تو آن حریر را در مزار بی نشان روی سینه نگه داشته‌ای؛ تا روز قیامت آن را در دست بگیری و گنهکاران را شفاعت کنی. چشم به قلب نرم‌تر از حریر تو دوخته‌ام که آن روز در نگاه تو باشم.

پیامبر صلی‌اللَّه‌علیه‌وآله فرمود: ای دختر محمد چه چیز تو را به گریه درآورد؟ فاطمه ‌علیهاالسلام عرض کرد: عایشه نام مادرم را برد و خواست فضل او را پایین بیاورد و من گریه کردم. پیامبر صلی‌اللَّه‌علیه‌وآله به غضب درآمد و فرمود: یا حمیرا، ساکت باش که خداوند تبارک و تعالی به زنانی که فرزند می‌آورند و مهربان هستند برکت داده، ولی تو از آن زنها هستی که خداوند رَحِم تو را نازا نموده و فرزندی از تو متولد نمی‌شود.

مناقب و فضائل فاطمه ‌علیهاالسلام از لسان رسول‌اللَّه‌صلی‌اللَّه‌علیه‌وآله اگر چه در کتب عامّه نیز بسیار است ولی غالباً فضائلی را نقل کرده‌اند که محتوای بلندی ندارد، و چون اکثر آن روایات از عایشه و امثال اوست می‌بینیم به خاطر حقد و حسدی که به فاطمه ‌علیهاالسلام و مادرش خدیجه‌علیهاالسلام و امیرالمؤمنین ‌علیه‌السلام داشته، روایاتی است که فضائل بلند و مقامات و منزلت معنوی در بر ندارد.

پیامبر اکرم ‌صلی‌اللَّه‌علیه‌وآله فرمود: آنگاه که خداوند آدم و حوا را آفرید، آنان در بهشت به خود بالیدند. آدم به حوا گفت: خداوند خلقی زیباتر از ما نیافریده است. خدا به جبرئیل وحی نمود: دو بنده‌ام (آدم و حوّا) را به فردوس اعلی ببر. وقتی وارد فردوس شدند، به دختری بر روی تختی از تختهای بهشت نظرکردند که تاجی از نور بر سر و دو گوشواره از نور در گوش داشت، و بهشت از نور چهره‌اش روشن بود. آدم گفت: حبیبم جبرئیل، این دختر که بهشت از زیبائی چهره‌اش روشن شده کیست؟! جبرئیل گفت: این فاطمه دختر محمد پیامبر از فرزندان توست که در آخرالزّمان است. آدم گفت: این تاجی که بر سر دارد چیست؟ جبرئیل گفت: شوهرش علی بن ابی‌طالب است.

یا رسول اللَّه، به چهار چیزی امر کردی که در هنگام خواب نمی‌توانم آنها را انجام دهم! حضرت تبسم کرد و فرمود: وقتی «قل هو اللَّه احد» را سه بار بخوانی گویا ختم قرآن کرده‌ای؛ و وقتی بر من و پیامبران قبل از من صلوات بفرستی روز قیامت شفیعان تو می‌شویم؛ و وقتی برای مؤمنین استغفار و طلب آمرزش کنی همه آنان از تو راضی می‌شوند؛ و وقتی بگوئی «سبحان اللَّه و الحمد للَّه و لا اله الاّ اللَّه و اللَّه اکبر» مثل اینکه حج و عمره بجا آورده‌ای.

وقتی وفات پیامبر صلی‌اللَّه‌علیه‌وآله فرا رسید انصار را خواست و فرمود: ای گروه انصار، وقت جدایی رسیده. آگاه باشید و کسانی که حاضرند بشنوند: بدانید که درِ خانه فاطمه ‌علیهاالسلام در خانه من، و خانه فاطمه ‌علیهاالسلام خانه من است. کسی که هتک حرمت خانه فاطمه ‌علیهاالسلام نماید حجاب خدا را هتک کرده است. امام کاظم‌علیه‌السلام هنگام ذکر این مطلب گریه طولانی کرد و بقیه کلامش را قطع نمود و گفت: به خدا قسم حجاب خدا را هتک کردند، به خدا قسم به حجاب خدا بی‌حرمتی کردند، به خدا قسم هتک حجاب خداوند کردند. سپس حضرت زهرا علیهاالسلام را با کلمه «ای مادرجان، ای مادر» صدا زدند.

پیامبر صلی‌اللَّه‌علیه‌وآله فرمود: خداوند عزوجل من و علی و فاطمه و حسن و حسین را از یک نور آفرید، و بعد این نور را فشرد و شیعیان ما از آن بوجود آمدند. بعد ما تسبیح گفتیم و آنان نیز تسبیح گفتند، و ما تقدیس کردیم و آنان نیز تقدیس کردند، و ما تهلیل گفتیم و آنان نیز تهلیل گفتند، و ما تمجید کردیم و آنان نیز تمجید کردند، و ما خدا را به وحدانیت یاد کردیم و آنان نیز توحید خدا گفتند.

پیامبر صلی‌اللَّه‌علیه‌وآله می‌فرماید: خداوند تبارک و تعالی چنین فرمود: ای احمد، اگر تو نبودی افلاک را نمی‌آفریدم، و اگر علی نبود تو را نمی‌آفریدم، و اگر فاطمه نبود هیچیک از شما را نمی‌آفریدم

پیامبر صلی‌اللَّه‌علیه‌وآله بازگو کرد. حضرت فرمود: ای آل عبدالمطلب، دنیا برای شما نیست بلکه آخرت برای شما است، و وعدگاه شما بهشت است. دنیا را می‌خواهید چه کنید که از بین رفتنی و مغرور کننده است.