بریده‌هایی از کتاب لبخند شماره‌ی بیست و نهم

"مهر زدودنی نیست.. اما یار رفتنی‌ست"

به گاهِ شب، وقتی ماه کامل می‌شود؛ تو را می‌بینم در آسمان. به قول شازده کوچولو: " اگر گلی را دوست داشته باشی که در ستاره‌های دیگر است، شب تماشای آسمان چه لطفی پیدا می‌کند؛ همهٔ ستاره‌ها غرق گل می‌شوند".

تو که باشی، پاهایم تا آخر دنیا هم می‌آیندت.

هر چیزی کنارِ تو می‌تواند بزرگ‌ترین لذت‌های هستی باشد.

روح که خسته‌است، چشم هم خسته‌است. اصلاً ارتباطِ عجیبی دارند این هر دو با هم.