بریده‌هایی از کتاب تاول

وقتی تامایا کلاس دوم بود، باید فهرستی از نمونه‌های فضیلت را از بر می‌کرد: نیکوکاری، پاکیزگی، شجاعت، همدلی، بخشندگی، فروتنی، صداقت، صبر، خِرَد و میانه‌روی. امسال هم باید مترادف و متضادشان را یاد می‌گرفت.

بیشتر دلش می‌خواست فرار کند؛ از خانم تاکستون، از معلم‌هایش، از همه. اگر می‌توانست از خودش هم فرار کند، حتماً این کار را می‌کرد.

با خودش فکر کرد، قانون‌ها کِی عوض شده‌ن؟ از کِی خوب بودن این‌قدر بد شده؟

اما اگر واقعاً بخوای خوب باشی، همه باهات جوری رفتار می‌کنن انگار که از سیارهٔ دیگه‌ای اومدهٔ.

اگر واقعاً بخوای خوب باشی، همه باهات جوری رفتار می‌کنن انگار که از سیارهٔ دیگه‌ای اومدهٔ

با خودش فکر کرد، قانون‌ها کِی عوض شده‌ن؟ از کِی خوب بودن این‌قدر بد شده؟

تامایا با اوقات‌تلخی فکر کرد، اما اگر واقعاً بخوای خوب باشی، همه باهات جوری رفتار می‌کنن انگار که از سیارهٔ دیگه‌ای اومدهٔ.

قبل از این‌که بخوابد، دعا کرد و آن شب، چاد هیلیگاس را هم در دعاهایش جا داد. چاد را نفرین نکرد، فقط از خدا خواست به چاد کمک کند که خوبی درون قلبش را پیدا کند.

می‌دانست احتمالاً در واقعیت کاری از دستش برنمی‌آمد.

اما اگر واقعاً بخوای خوب باشی، همه باهات جوری رفتار می‌کنن انگار که از سیارهٔ دیگه‌ای اومدهٔ.

فکرکردنم با حرف‌زدنم فرق می‌کنه. انگار توی ذهنم پر از چیزهای جدیده، ولی گاهی وقت‌ها کلمه‌هایی رو که از دهنم بیرون می‌آن خودم هم نمی‌فهمم