بریده‌هایی از کتاب در حوالی کوچه پس‌کوچه‌های این شهر

زمان به قدر کافی تند می دود. پس تو آرام راه برو…هر روز در آیینه به خودت نگاه کن و از عمرت لذت ببر…آرام آرام قدم بردار…آرام آرام عاشق شو…بگذار چایت در کنار آنهایی که دوستشان داری سرد شود. زندگی را عاشقانه بگذران؛ زمان دیگر به عقب برنمی‌گردد.

آهای آدمیزاد این همه عجله‌ات برای چیست؟ این همه چایت را داغ سرکشیدی! این همه پشت ترافیک بوق را یکسره کردی و بر سرماشین جلویی فریاد کشیدی... شب‌ها با استرس و نگرانی سر بر بالشت گذاشتی و صبح‌ها با عجله و بدون لذت بردن از صبحانه‌ات به سمت کار دویدی. درپیاده‌رو و روی پل هوایی از همه سبقت گرفتی و به همه بد و بیراه گفتی…برای عشق و عاشقی از همان کودکی عجله داشتی و درهمهٔ بازی‌هایت نقش مجنون و لیلی را داشتی. با اولین کسی که آشنا شدی ازدواج کردی و دو سال بعد پشیمان شدی! آنقدرعجله کردی و دویدی که هنگام رسیدن دیگر نفسی برایت نمانده بود. آدمیزاد از اولش همینطور بوده است…