بریده‌هایی از کتاب طراحی مسیر زندگی

هدف‌هایتان بزرگ، قابل اندازه‌گیری، منطقی و روشن باشد. آنها را بنویسید و هر چند وقت یکبار آنها را بازبینی کنید. ولی آن چیزی که شخصیت و زندگی شما را می‌سازد و شکل می‌دهد و شما را به اهدفتان می‌رساند، مسیری است که طی می‌کنید و فرایند و چگونگی رفتار و زندگی شماست.

وقتی حرف از تلاش برای رسیدن به اهداف پیش می‌آید، این در ذهن پیش می‌آید که گویا همواره باید آنچه نداریم را پیش رو داشته باشیم و به سویش حرکت کنیم. اما به این ترتیب تمام زندگی ما به دنبال کردن نداشته‌ها می‌گذرد. افسردگی، اندوه و خستگی بخشی از این راهبرد در زندگی است. در اینجا باید چیزی دیگر را در کنار تلاش برای رسیدن به اهداف داشته باشید و آن سپاسگزاری است. سپاسگزاری یا سپاسداری از همه چیزهایی که داریم و به دست آورده‌ایم. همه ما به طور نسبی تندرستی داریم. می‌گویم به طور نسبی چون همه مقداری تندرستی داریم و مقداری نداریم. همه مقداری توانایی مالی نسبی داریم. باز به همان ترتیب. از یک خانواده نسبی برخورداریم. باز هم نسبی. حتی اگر در یک پرورشگاه هم بزرگ شده‌ایم باز هم نوعی خانواده داریم. همه ما از چیزهایی به طور نسبی برخورداریم.

ما با کار کردن درآمد کسب می‌کنیم. اما مدیریت این درآمد و تبدیل به آن به دارایی و ثروت برای آنکه به ما امنیت اقتصادی و مالی بدهد و برای دوران بحران، بیماری، بازنشستگی و موقعیت‌های دیگر پشتوانه ما باشد، نیاز به مطالعه، تمرکز و برنامه‌ریزی دارد.

چرخ زندگی، از محورهای مختلفی تشکیل شده که هر محور، زمینه‌ای از زندگی است. شما به ارزیابی زندگی خود در هر کدام از این محورها می‌پردازید و سپس به آنها امتیاز می‌دهید. در نهایت چرخ زندگی شما خودش را نشان می‌دهد. چرخی که متقارن باشد حتی اگر کوچک باشد، حرکت می‌کند. اما چرخ نامتقارن، هیچگاه نمی‌چرخد و زندگی را دچار ایستایی می‌کند.

هر کاری که انجام می‌دهیم دو عنصر را در خود دارد: «چرا» و «چگونه». چرای هر چیز دلیل پدید آمدن، دلیل انجام دادن یا دلیل وجود داشتن آن است. در اصل چرای هر چیزی، چگونگی آن را تعیین می‌کند. ما تا برای کارهای زندگیمان چرای قوی نداشته باشیم، چگونه انجام دادنش تنها وقت گذراندن است.

این کتاب پیشنهاد می‌کند که یک روش ترکیبی بلندمدت و کوتاه مدت را در زندگی در پیش بگیرید. یعنی چه؟ یعنی برای بلندمدت زندگی خود، یک دورنما، البته با جزئیات کافی و روشن داشته باشید و برای کوتاه مدت خود، برنامه‌های ریز و عملیاتی. آنقدر ریز که مثلا من باید روزی ۱۰ صفحه کتاب بخوانم یا هر هر هفته ۲۰ واژه جدید از زبان فرانسوی را بیاموزم.

مشکل این زمان‌بندی‌ها این است که تغییرات را به خودی خود نمی‌بیند. هم ما عوض می‌شویم و هم دنیای پیرامون ما. اولویت‌ها گاه عوض می‌شود و رویدادهای متفاوتی پیش می‌آید. اما یک چیز هیچ‌گاه تغییر نمی‌کند. آن هم بینش و دورنمای شخصی شما در زندگی است.

نقطه قوت هر برنامه زمان‌بندی مخصوصا اگر به درستی طراحی شده باشد و شما هم به آن پایبند بمانید، ایجاد نظم و تعهد است. وقتی ما برای خودمان تعهد زمانی نداریم، همواره همه چیز را به عقب می‌اندازیم. یک رویکرد شب امتحانی.

مسیر زندگی، همه تصمیم‌ها، انتخاب‌ها و کارهای زندگی ماست. وقتی که ما گام‌های بعدی خود در زندگی را تعیین می‌کنیم، در حال طراحی مسیر زندگی خود هستیم.

بخشی از موفقیت هر کس در زندگی، به دست آوردن دانش و به روز نگه داشتن دانسته‌هایش است. اینکه این کار را در مدرسه یا دانشگاه انجام دهد یا خود پژوهش کند یا در ساختارهای آموزشی دیگر به دنبالش باشد، تنها روش‌های گوناگون انجام آن است.

استعداد یک توانایی بالقوه و اولیه است که کمک می‌کند شما بتوانید کار خاصی را با مهارت و کیفیت برجسته‌ای انجام بدهید. در اصل، همه ما با مجموعه‌ای از امکانات و توانایی‌های ژنتیکی به دنیا می‌آییم. همه آن ویژگی‌ها در این مرحله تنها، مجموعه‌ای از پتانسیل‌های نهفته هستند. وقتی شما آن پتانسیل‌ها را بشناسید، آموزششان بدهید و رشدشان بدهید، آنگاه تبدیل به توانایی و مهارت می‌شوند.

موتور محرک مغز ما اشتیاق رسیدن به چیزی است، نه خود آن چیز. علاقه به رفاه ما را به سوی خود می‌کشد نه خود رفاه. جلوی نمایشگاه خودرو ایستادن و تماشای خودروها، لذتی هر روزه است. اما به محضی که پشت فرمان نشستید و یک روز رانندگی کردید، آن ماشین برایتان عادی می‌شود. پس اگر قرار است از چیزی لذت ببرید، آن مسیری است که دارید برای رسیدن به آن طی می‌کنید.

نیازهای مخاطبان پیوسته تغییر می‌کند و در کل همه چیز جهان پیرامون ما پرشتاب‌تر از گذشته است. از سوی دیگر، همه کارها به شکلی تخصصی انجام می‌شود