بریده‌هایی از کتاب طراحی مسیر زندگی

خدمت کن تا پاداش بگیری)

مغز ما برای صرفه‌جویی در انرژی و داشتن فرصت برای پرداختن به کارهای مهم، از روش ایجاد عادت استفاده می‌کند. یعنی هر کاری را که تکرار شود را تبدیل به عادت می‌کند و آن را تبدیل به «خلبان خودکار» می‌کند.

اگر قرار است از چیزی لذت ببرید، آن مسیری است که دارید برای رسیدن به آن طی می‌کنید.

موتور محرک مغز ما اشتیاق رسیدن به چیزی است، نه خود آن چیز.

خوشبختی احساس لذت از تک تک همین لحظه‌ها است. اگر ما مدام خوشحال بودن را به یک آینده موکول کنیم هیچگاه به آن نمی‌رسیم.

وقتی در حال رسیدن به مقصدمان هم هستیم، چیزهایی به دست می‌آوریم. وقتی به دنبال رسیدن به درآمد مثلا سالیانه ۱۰۰ میلیون تومان هستید و از نقطه سالی ۱۰ میلیون تومان آغاز کرده‌اید، ممکن است اکنون به درآمد ۳۰ میلیون تومان رسیده باشید. پس از همین نقطه‌ای که اکنون به آن رسیده‌اید سپاسگزار و شادمان باشید و از این دستاورد آنقدر انرژی و انگیزه بگیرید که بتوانید به سوی هدف بعدی حرکت کنید. جمله مشهوری هست که می‌گوید «رفتن رسیدن است، مقصد بهانه‌ایست.» و به زبانی دیگر «موفقیت یک هدف نیست، یک مسیر است.» شما نمی‌توانید در زمان طی مسیر که همان روزهای زندگی است، خوشحال نباشید و از داشته‌هایتان لذت نبرید. خوشبختی چیزی در دوردست که باید برای رسیدن به آن تقلا کنید نیست.

این کتاب پیشنهاد می‌کند که یک روش ترکیبی بلندمدت و کوتاه مدت را در زندگی در پیش بگیرید. یعنی چه؟ یعنی برای بلندمدت زندگی خود، یک دورنما، البته با جزئیات کافی و روشن داشته باشید و برای کوتاه مدت خود، برنامه‌های ریز و عملیاتی.

هر که خود را چنانکه بود شناخت تا ابد سر به زندگی افراخت

بلکه یک بسته از رشته و دانشگاه را به عنوان «موفقیت» متصور است. هر کس وارد این سبد بشود خوشبخت و موفق است و هر کس نشود شکست خورده است.

من کارم را دوست دارم، مسئولیت‌های بیشتر می‌پذیرم و با توسعه مهارت‌هایم، تبدیل به فردی اثرگذار در این شرکت می‌شوم.