بریده‌هایی از کتاب گزارش محرمانه

مذهب به زمانی تعلق داشت که هر انسان برای خودش بود و خدا برای همهٔ انسان‌ها.

شهر در وضعیتی شیزوفرنی بود، نه شباهتی به منطقهٔ جنگی داشت، نه چیزی عادی به‌نظر می‌رسید،

برتری اخلاقی او خفه‌کننده بود

فرائرا سرمایهٔ مردم را در جاه‌طلبی‌شان یافته بود.

به‌نظر، در آن لحظه که همه‌چیز را فهمیده بود، سال‌ها پیر شده بود.

حتی وحشتناک‌ترین چیزها را می‌شد با هدفی عالی‌تر که آنها به آن خدمت می‌کردند، بخشید.

کشورش به خیانت وابسته بود.

روشش این بود. همیشه نصیحت او را مد نظر می‌گرفت ولی هرگز به آن اعتنا نمی‌کرد.

شهروندان زیرک فهمیدند که بهترین کار فراموش کردن پروژه است.

تصمیم برای تسلیم کردن برخی از همکارهایش ناگوار بود، ولی مشکل نبود. آنها افرادی بودند که عقیده داشتند می‌توانند آنچه را انجام دهند و بگویند که از آن لذت می‌برند، چون کاری در راه خدا بوده است. آنها بی‌ریا بودند و او فکر می‌کرد آنها مزاحم هستند و مشتاق به شهادت. با این فکر، او به آنها فقط چیزی را که می‌خواستند داده بود، فرصتی برای مردن در راه ایمان‌شان.

استالین توهم دشمن مردم را ایجاد کرد. این عبارت استفاده از ظالمانه‌ترین سرکوب و خشونت را، که همگی قواعدی از مشروعیت انقلابی است، علیه هر کسی که با استالین مخالفت می‌کرد، ممکن ساخت...

تو با خشنودی حاضری بمیری که آنها را نجات بدهی؟ این کار از تو انسان آزاده‌ای می‌سازد؛ جنایت‌هایت را پاک می‌کند. هنوز باور داری می‌توانی زندگی‌ات را در نقش قهرمان پیش ببری؟

درست مثل کلیسای سانکتا سوفیا که خراب شده بود و گودال عمیق و تاریکی جایش را گرفته بود، لئو فکر کرد همین اتفاق برای فرائرا هم صادق است. پایه‌های اخلاقی او از هم شکافته شده و مغاک تاریکی جایگزین آن شده بود.

فریب، خیانت؛ این‌ها ابزار یک افسر بودند. او حق مشروعی نسبت به آنها داشت. کشورش به خیانت وابسته بود. یک سرباز پیش از اینکه مأمور ام.جی.بی. شود، ضرورت وحشیانهٔ شکست از فاشیسم را تجربه کرده بود. حتی وحشتناک‌ترین چیزها را می‌شد با هدفی عالی‌تر که آنها به آن خدمت می‌کردند، بخشید.