بریده‌هایی از کتاب رهاتر از بودن

پشتِ دستم را داغ کرده‌ام که از‌امروز تا همیشه، چشمانم را به روی نامهربانانِ دور و برم، ببندم. البت دور از جان تو، مهربان م...

ماهی قرمز تُنگ دلگیر از سفرۀ هفت سین، و با خود می‌‌گفت: آدمیان، نادانند و نمی‌دانند، ماهی "سین" ندارد.

امضای کاغذی امّا حرفِ اول، حرفِ آخر؛... درونِ من، تعهدیست که از هزار‌امضای کاغذی قیمتی تر است...

جهان، مِه آلود هم که باشد، چَشمانِ من تصویر تو را از "بَر" است...

شهر عشق در شهر ما، خرچنگ، چنگ نمی‌گیرد، هرگز!

امروز خالۀ آن کودکی شدم، که فال می‌‌فروخت و نان می‌‌خورد.

عاشق که می‌‌شوم، دیوانه می‌‌شود تمام شعرهایِ من...

باران که می‌‌بارد برف پاک کن اتومبیل م، تُند و تُند می رقصد...

به قنوت که می‌‌رسم، نام تو را می‌‌خوانم و ذکر تو را می‌‌گویم، ای عشق!!!

تو با سازِ من بساز. من به سازِ تو می‌‌رقصم.

اینجا، جای هیچ کسی خالی نیست. همین که من و تو باشیم، کافیست.

سنجاق سینه‌ام، جا خوش کرده است به رویِ سینه‌ام.

تو با اسب به خانۀ من آمدی، و من، برهنه، در خانۀ تو برای همیشه، جا ماندم. این خانه زیباست.

آینه را پاک کردم و موهایم را برای نواختنت، باز گذاشته‌ام. امشب به خانه‌ام، بیا...

چشمت کور باد شیطان... از این همه خوشبختی.

در این روزهای سرد دستهایم، عجیب، به دستانت عادت دارند، مَرد!

در شهر ما، خرچنگ، چنگ نمی‌گیرد، هرگز!

مِک می‌‌زنم به انار سرخ آینه ایی که تو در آن جا گرفته ایی. انار، انار راستی برای فریب تو؛ انار و باران کافیست.

باور کرده‌ام؛ باقی عشق و بوسه ایی که قرار است به من بدهی...

حالا، بیا و بارش باران نیمه شب دیشب را برایم، معنا کن...