بریده‌هایی از کتاب جادوی مهارت های کلامی

«مهارت‌های گفتاری در مسیر زندگی، خلق خوش می‌آفرینند.»

اگر دل نخواهی که باشد نژند نخواهی که دایم بوی مستمند بگفتار پیغمبرت راه جوی دل از تیرگیها بدین آب شوی ترا د ین و دانش رهاند درست ره رستگاری بباید جُست اگر چشم داری بدیگر سرای بنزد نبی و وصی گیر جای دلت گر به راه خطا مایلست ترا دشمن‌ اندر جهان خود دلست «فردوسی حکیم»

عذرخواهی چنانچه بی‌ریا و صادقانه بیان شود، روابط متزلزل ما را ترمیم و کمبود عاطفی‌مان را جبران می‌کند، اما اگر حس کنیم که عذرخواهی ما را ضعیف و زبون جلوه می‌دهد و در هراس باشیم که مبادا دیگران از چنین ضعفی سوء استفاده نمایند و یا بکوشیم خطایمان را توجیه کنیم و آن را منطقی بنامیم، ممکن است روابطمان سالیان سال تیره باقی مانده و یا به بن بست منجر شود.

«بهترین روش سخن گفتن، بکارگیری اندیشه و احساس است.»

  «ارتباط کلامی مادر با کودک، شکوفایی ذهن را به ارمغان می‌آورد.»

در هنگام ارایه سخن، صمیمی و خودمانی باشیم. در مسیر ارایه سخن، کلمه‌ها را با شور و هیجان درونی خود بیامیزیم. درهنگام گفتگو با دیگران، قدرت و اقتدار خود را به نمایش بگذاریم. سعی کنیم احساساتمان را در مهارتهای گفتاری نمایان سازیم.

تمام لحظات زندگی ما، آکنده از پیام‌های شفاهی و غیرشفاهی، ارادی و غیر ارادی است. زبان، تنها وسیله ارتباطی ما نیست، کلماتی که ما بر زبان جاری می‌کنیم بر حسب موقعیت، فقط بین هشت تا چهارده درصد پیام ما را تشکیل می‌دهند.

«یکی از قالب‌های ارزشمند در ارتباطات کلامی، احترام متقابل به فرد یا افراد پیرامون است.»

لباسی را که هر روز می‌پوشیم پیام‌آور تصویری است که از خود به ذهن داریم و نمایانگر ارج و حرمتی است که برای خویش قائلیم، اتومبیلی را که می‌رانیم، خانه‌ای را که در آن زندگی می‌کنیم، زیورآلات و ملزوماتی را که به خود می‌آویزیم، همگی اینها، پیام ‌ما را به دیگران منتقل می‌کنند و نشان می‌دهند که ما چه احساسی نسبت به خود حس می‌کنیم و انتظار داریم که دیگران چگونه با ما رفتار کنند.

بیشتر اظهاراتی که به کار می‌بریم، می‌شنویم و می‌خوانیم در واقع عقیده‌اند و مادام که آنها را تنها با عنوان عقیده مطرح کنیم و به عنوان حقیقت جا نزنیم مهم و ارزشمند باقی می‌مانند.

تا چند اسیر رنگ و بو خواهی شد چند از پی هر زشت و نکو خواهی شد گر چشمه‌ی زمزمی و گر آب حیات آخر بدل خاک فرو خواهی شد «حکیم عمرخیام»

«آغاز یک پیام مؤثر، اصالت وجود می‌خواهد در ارتباطات کلامی»

«بهترین روش برای برقراری ارتباطات مؤثر کلامی، استفاده از زبان بدن است.»

«ارتباطات کلامی عشق آفرین مادر و نوزاد، در عرش الهی ثبت می‌گردد.»

شبی ز شمع شبستان خویش پرسیدم چه روی داده که لُطفی بزندگانی نیست شراب و شاهد و شب را نمانده شیرینی شمیم عشق به شببو و شمعدانی نیست دگر نمیوزد آن بادهای شوق انگیز درخت را هوس رقص و گلفشانی نیست چه دوره ایست که عاشق کسی نمی‌بینم دلی که شنگه و شوری زند نهانی نیست. «استاد شهریار»

«ارتباطات کلامی مؤثر در زندگی مشترک، اصل اصالت است در مسیر زمان»

به قبرستان گذر کردم کم و بیش بدیدم قبر دولتمند و درویش نه درویش بیکفن در خاک رفته نه دولتمند برده یک کفن بیش «بابا طاهر»

ز آمدنم نبود گردون را سود وز رفتن من جلال و جاهش نفزود وز هیچ کسی نیز دو گوشم نشنود کاین آمدن و رفتنم از بهر چه بود «حکیم عمرخیام»

اگر چشم داری بدیگر سرای بنزد نبی و وصی گیر جای دلت گر به راه خطا مایلست ترا دشمن‌ اندر جهان خود دلست

انسان دو تن است، یکی بعد حیاتی اوست که بیدار در تاریکی است و دیگری بعد مماتی اوست که خواب در روشنایی وجود است.