بریده‌هایی از کتاب بفرمایید بهشت

ننه‌جان که از مسجد برمی‌گشت و عروس‌ها هم یکی‌یکی از پی‌اش، دوباره تنور را می‌گیراندند و بازار پخت نان گرم می‌شد. آبگوشت روی بار غلغل می‌کرد. عموجان از باغ سبزی تازه می‌آورد. آقاجان بعد از ساعتی، آخر از همه، عصازنان از مسجد می‌آمد. ما بچه‌ها تکه‌ای خمیر از آن تغار مسی سهممان بود که از صبح تا ظهر به هزار شکل درش می‌آوردیم و هر بار می‌خواستیم بدهیم بگذارندش توی تنور نظرمان عوض می‌شد. مامان صدا می‌کرد: دخترها بیایید سبزی‌ها را پاک کنید می‌خواهیم سفره بیندازیم. سفره را که می‌انداختند اغلب کسانی را که سر آن بودند نمی‌شناختیم. برای عرض حالی آمده بودند و بوی ترشی‌های هفت‌سالهٔ ننه‌جان و نعنای سوسن‌عنبر و نان تازه و آبگوشت زمین‌گیرشان کرده بود.

فقط به این موضوع فکر کنیم اگر برای فرزندانمان وقت بگذاریم، با آنها حرف بزنیم، بازی کنیم، شعر بخوانیم و...، و نگذاریم از همان خردسالی وارد چنین فضاهایی شوند، در آینده چقدر از اینکه چنین کودکی‌ای را پشت سر گذاشته‌اند راضی خواهند بود. چقدر تجربه، چقدر خاطره، چقدر تفریح‌های به‌یادماندنی و دوستی‌هایی که فقط در این مقطع سنی باید ساخته شوند، ولی نمی‌شوند چون تکنولوژی فرصتی برایشان نمی‌گذارد.

اینترنت مثل بازار است. باید برویم داخل آن و چیزی را که لازم داریم بخریم و بیاییم بیرون

پیشنهاد می‌کنم اگر از پیش اسباب‌بازی‌های رنگارنگی برای بچه‌ها تهیه کرده‌اید، آنها را یکی‌یکی در اختیار بچه‌ها بگذارید. اجازه بدهید بچه حسابی از آن اسباب‌بازی لذت ببرد. آن را در دنیای کوچکش هضم کند و اسباب‌بازی‌اش بشود جزئی از خاطرات کودکی‌اش. با یک اسباب‌بازی می‌شود ده‌ها جور بازی کرد و خلاقیت بچه‌ها را به چالش کشید.

در حالی که درست مثل همان اسباب‌بازی، دادن کتاب به بچه‌ها هم باید ضوابطی داشته باشد.

اینترنت مثل بازار است. باید برویم داخل آن و چیزی را که لازم داریم بخریم و بیاییم بیرون. چرخیدن بی‌هدف در این بازار هم وقتمان را تلف می‌کند هم روانمان را پریشان.

حالا چرا فکر می‌کنی خوشبختی همون مزه‌ای رو می‌ده که تو فکر می‌کنی؟

بهشت ریزه‌خوارها جداست. اگه تو بهشت آدم حسابی‌ها راهمون ندادند امید داریم که توی بهشت ریزه‌خوارها راهمون بدند.

سال‌ها گذشته. توی این سال‌ها خیلی سعی کرده‌ام تمرین قناعت کنم. گاهی توی این سال‌ها به خودم و بچه‌هایم به‌ظاهر سختی داده‌ام، ولی این سختی‌ها نتیجهٔ شیرینی داشته.

البته الان هم وضع مالی خانواده‌ها تعیین‌کنندهٔ ظاهر زندگی‌شان نیست. اسراف در منابع طبیعی که خیلی راحت در دسترسمان قرار دارد مثل آب و برق و گاز از یک طرف، و اسراف در منابع مالی خودمان که خیلی هم راحت به دست نمی‌آید از طرف دیگر.