بریده‌هایی از کتاب پریشان موی و خاک‌آلود

چشمی که بیشتر به خودش «گریه» دیده است فردا کنـار فاطمه با آبروتر است

رو امیرالمؤمنین (ع) می‌فرمایند: أَعْلَمُ النَّاسِ بِاللَّهِ أَکْثَرُهُمْ لَهُ مَسْأَلَةً. داناترین مردم به خداوند، پردرخواست‌ترین آنان است.

روزی پیامبر اکرم (ص) به برخی از کودکان، نگاه کردند و فرمودند: وَیْلٌ لِأَوْلَادِ آخِرِ الزَّمَانِ مِنْ آبَائِهِم! وای بر کودکان آخرالزمان از دست پدرانشان! عدّه‌ای گفتند: ای پیامبر خدا! منظور شما از پدران مشرکشان بود؟! پیامبر خدا فرمودند: خیر. مِنْ آبَائِهِمُ الْمُؤْمِنِینَ؛ لَا یُعَلِّمُونَهُمْ شَیْئاً مِنَ الْفَرَائِضِ وَ إِذَا تَعَلَّمُوا أَوْلَادُهُمْ مَنَعُوهُمْ وَ رَضُوا عَنْهُمْ بِعَرَضٍ یَسِیرٍ مِنَ الدُّنْیَا. فَأَنَا مِنْهُمْ بَرِی‌ءٌ وَ هُمْ مِنِّی بِرَاءٌ. -بلکه- از پدران مؤمنشان که چیزی از واجبات را به فرزندان خود نمی‌آموزند و چون فرزندانشان- بخواهند- خود بیاموزند، آنان را باز می‌دارند و نسبت به آنان از (داشتن) مال اندکی از دنیا راضی می‌شوند. من، از آنان بیزارم و آنان، از من بیزارند.

علی بن مهزیار می‌گوید: در حضور امام جواد (ع) از ابوالخطّاب یاد شد. حضرت فرمودند: خدا لعنت کند ابوالخطّاب را و لعنت کند پیروانش را و لعنت کند کسانی را که در لعنت کردن او شک می‌کنند و لعنت کند کسی را که در این باره درنگ و تردید کند! ... سپس حضرت فرمودند: پیامبر خدا (ص) فرمود: مَنْ تَأَثَّمَ أَنْ یَلْعَنَ مَنْ لَعَنَهُ اللَّهُ فَعَلَیْهِ لَعْنَةُ اللَّهِ! هرکسی از لعنت کردن کسی که خدا لعنتش کرده است، خودداری کند، لعنت خدا بر او باد!

امروز ندای نصرت‌طلبیِ امام زمان (ع) نسبت به همهٔ شیعیان و دوستانشان بلند است. ولی تا قبل از ظهور، ما با این دو گوشِ بدن، توفیق شنیدن آن صدای نازنین را نداریم. آن کسی سربلند است که امروز را غنیمت بشمارد و هر آن کاری را که از او برمی‌آید زمین نگذارد. چراکه اگر کوتاهی کنیم، همان بر سرمان خواهد آمد که امام حسین (ع) به عبیدالله فرمودند: هرکس فریاد ما خاندان را بشنود و پاسخ ندهد، خداوند او را با صورت در آتش جهنّم می‌اندازد.

سیّدالشهدا (ع) فرموده‌اند: أَعْجَزُ النَّاسِ مَنْ عَجَزَ عَنِ الدُّعَاء. ناتوان‌ترین مردم کسی است که از دعا کردن عاجز باشد.

مَا بَعَثَ اللَّهُ نَبِیّاً قَطُّ إِلَّا بِوَلَایَتِنَا وَ الْبَرَاءَةِ مِنْ عَدُوِّنَا... . خدای متعال هیچ پیامبری را مبعوث نکرد الّا اینکه به ولایت ما و تبرّی از دشمنان ما اهل‌بیت (ع) مأمور بود... .

پیامبر اکرم (ص) فرمودند: و بالحسین تسعدون و به تشقون؛ ألا و إن الحسین باب من أبواب الجنة، من عاداه حرم الله علیه ریح الجنة. به وسیلهٔ حسین (ع) عدّه‌ای به سعادت می‌رسند که از او پیروی کنند و گروهی دچار شقاوت می‌شوند که با او سر ستیز و مخالفت دارند. آگاه باشید که «حسین (ع)» دری است از درهای بهشت، هرکس با او دشمنی کند، خداوند بوی بهشت را بر او حرام می‌نماید.

امام حسین (ع) در مسیر کربلا فرمودند: إِنَ النَّاسَ عَبِیدُ الدُّنْیَا وَ الدِّینُ لَعْقٌ عَلَی أَلْسِنَتِهِمْ یَحُوطُونَهُ مَا دَرَّتْ مَعَایِشُهُمْ فَإِذَا مُحِّصُوا بِالْبَلَاءِ قَلَّ الدَّیَّانُونَ به‌راستی‌که مردم، بندگان دنیا هستند و دین (فقط) بر سر زبان آن‌هاست و آن را تا زمانی‌که برای آن‌ها آب و نان دارد، می‌چرخانند و چون در بوتهٔ آزمایش گذاشته شوند، آن‌گاه دین‌داران اندک هستند.

امیرالمؤمنین (ع) می‌فرمایند: أَحَبُ الْأَعْمَالِ إِلَی اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ فِی الْأَرْضِ الدُّعَاءُ. محبوب‌ترین اعمال در روی زمین -نزد خدای متعال- دعاکردن است.

پیامبر اکرم (ص) در توصیف امیرالمؤمنین (ع) خطاب به مردم فرمود: یا أیّها الناس! امّتحنوا أولادکم بحبّه ... فمن أحبّه فهو منکم و من أبغضه فلیس منکم. ای مردم! فرزندان خود را با محکِ محبّت علی (ع) بیازمایید... . پس هر یک از فرزندان شما که او را دوست داشت، از شما (و حلال‌زاده) است و هرکدام او را دشمن داشت، از شما نیست (و حرام‌زاده است).

یک قطره اشک در غم تو، هستی من است این قطره را به بحر خروشان نمی‌دهم از کودکی به بزم عزایت گریستم این گریه را به صد گل خندان نمی‌دهم من گوشه‌گیر مجـلس انس تو بوده‌ام این گوشه را به عالم امکان نمی‌دهم من چشم خود به اشک عزای تو شسته‌ام این چشم را به چشمهٔ حیوان نمی‌دهم

هرچه «بنده» بودن و احساس فقر در مقابل خدای متعال در شخص بیشتر باشد، بیشتر دست‌به‌دامن مولایش می‌شود.

امیرالمؤمنین (ع) فرمودند: أَعْظَمُ الْبَلَاءِ انْقِطَاعُ الرَّجَاءِ. بزرگ‌ترین بلا، ناامیدی است.

خداوند عمل بنده‌ای را که در ولایت ما شک دارد، قبول نمی‌کند.

یَا ابْنَ شَبِیبٍ إِنْ کُنْتَ بَاکِیاً لِشَیْ‌ءٍ فَابْکِ لِلْحُسَیْنِ

خداوند متعال، در عوض شهادت امام حسین (ع)، امامت را در نسل ایشان، شفا را در تربتش و مستجاب‌شدن دعا را در کنار قبرش قرار داد. هم‌چنین روزهای رفت‌وبرگشتِ زائران قبر او، از عمر آنان به حساب نمی‌آید.

آسمان و ساکنانش، بهشت و نگهبانانش، کوه‌ها و دامنه‌هایش دریاها و ماهیانش، باغ‌های بهشت و نوجوانانش، خانهٔ کعبه و مقام ابراهیم (ع)، مشعرالحرام و حرم‌خانهٔ خدا و اطراف آن، همگی در ماتم تو گریستند.

امام حسین (ع) را مانند گوسفند در منظر مردم ذبح کردند و همان‌طور که هیچ‌کس به ذبح گوسفند اعتراضی نمی‌کند، احدی به قتل و ذبح سیّدالشهدا (ع) اعتراض نکرد.

ترسم مجال گریه نیابم به روز حشر امروز هم به نیّت فردا گریستم