بریده‌هایی از کتاب پژوهشی درباره‌ی امام مهدی علیه‌السلام

عمر بلندی که این فرصت را به وی می‌بخشد که غول را در روزگار خُردی‌اش و درخت تنومند را در زمان دانه بودنش و طوفان را در حالی که هنوز نسیمی بیش نیست، شاهد باشد.

اندیشه مهدویت از اسلام کهن‌تر و فراگیرتر است

روشن است که مهدی خود را برای یک اقدام اجتماعی محدود و نیز تغییری در یک بخش معین از جهان آماده نساخته؛ زیرا رسالت وی که خداوند او را برای آن ذخیره نموده، تغییری فراگیر در جهان و بیرون آوردن همه بشریت از تاریکی ستم به روشنای عدالت است.

روشن است که مهدی خود را برای یک اقدام اجتماعی محدود و نیز تغییری در یک بخش معین از جهان آماده نساخته؛ زیرا رسالت وی که خداوند او را برای آن ذخیره نموده، تغییری فراگیر در جهان و بیرون آوردن همه بشریت از تاریکی ستم به روشنای عدالت است. برای پرداختن به چنین تغییر بزرگی کافی نیست که رسالت و راهبر صالح آمادگی یابد؛ وگرنه، این شرط در همان عصر نبوت فراهم شده بود. این تغییر نیازمند فضای مناسب جهانی و جو عمومی سازگاری است که اوضاع و احوال عینی مطلوب برای فرایند تغییر جهانی را محقق کند.

گذار از غیبت صغری به غیبت کبری به این معنا بود که اهداف و مأموریت آن دوره پایان یافته است؛ چراکه با این فرایند تدریجی، شیعیان از آسیب و احساس خلأ سنگین به سبب غیبت امام در امان ماندند. این دوره توانست وضعیت شیعه را بر اساس غیبت سامان بخشد و آنان را به‌تدریج برای پذیرش اندیشه نیابت عام امام آماده سازد. بدین‌سان، در پی تغییر غیبت صغری به کبری، نیابت نیز از افراد معین به عنوانی کلی تبدیل شد؛ یعنی عنوان مجتهد عادل بصیر به امور دنیا و دین.

باور به مهدی به عنوان راهبری که برای تغییر وضع جهان به بهترین حالت، در انتظار او باید بود، در روایات رسول خدا (ص) به صورت عام و در احادیث اهل‌بیت به طور خاص آمده و در سخنان بسیار، چندان بر آن تأکید گشته که جایی برای تردید در آن باقی نمی‌ماند. شمار این احادیث از رسول خدا (ص) از طریق برادران اهل سنت ما به ۴۰۰ سخن می‌رسد. نیز مجموعه احادیث رسیده در این زمینه از طریق شیعه و سنی، بیش از ۶۰۰۰ روایت است.