بریده‌هایی از کتاب الموت

یک آدم ترسو هزار بار می‌میرد و یک انسان دلیر فقط یک بار

ــ هنگامی که یک زن شروع به‌فکرکردن می‌کند، خطرناک می‌شود!

اگر کودک می‌خواهد بزرگ شود باید بند را پاره کرده و خود را از وجود مادر جدا کند...

من می‌توانم خودمان را با یک حشره کوچک مقایسه کنم که آسمان را بر فراز خود کشف کرده است. این حشره به خودش می‌گوید: «من خویشتن را به بالای این ساقه خواهم رساند و برایم کافی است که به مقصد برسم!» سپس در یک صبحگاه کارش را آغاز می‌کند و تا شب از ساقه بالا می‌رود، ولی زمانی که به بالا می‌رسد، تازه متوجه می‌شود که همه زحماتش بیهوده بوده است، زیرا زمین فقط به فاصله اندکی در زیر او قرار دارد و آسمان بیکران همچنان بسیاربسیار دور از دسترس اوست.

ــ گوش کن مرد جوان! مهمترین قانون مکتب اسماعیلیه این است: «هیچ‌چیز حقیقت ندارد و همه‌چیز مجاز است...!».

تو این موضوع را نمی‌توانی درک کنی، برای این‌که یک دختر جوان هستی بنابراین باید بدانی که یک شغال گرسنه در بیابان خوشبخت‌تر از شیر درنده‌ای است که در قفس به‌سر می‌برد و از لاشه پرندگان تغذیه می‌کند...

«حال دختران ما چطور است؟» ــ آنها زیاد حرف نمی‌زنند، زیاد کار می‌کنند، زیاد می‌خندند... و زیاد گریه می‌کنند، اما کم می‌اندیشند... ــ این طور بهتر است، در غیر این صورت می‌توانستند دریابند که در یک زندان به سر می‌برند. عیبی ندارد، زنها به حرمسراها و زندانها عادت کرده‌اند. می‌توان آنها را به آسانی برای تمام مدت عمر در یک چهاردیواری محبوس کرد. اگر احساس نکنند که زندانی هستند، در این صورت زندانی محسوب نمی‌شوند.