بریده‌هایی از کتاب بابا لنگ‌دراز

باور کنید ناراحتی‌های بزرگ نیست که صبر و بردباری لازم دارد بلکه این ناراحتی‌های خردخرد و جگر سوراخ‌کن را با تبسم برگزار کردن حقیقتاً روحیه لازم دارد و من سعی می‌کنم این روحیه را به دست آورم.

شاید قبلاً می‌توانستم بی‌خیال و سبک‌سر و بی‌پروا باشم، زیرا چیز گرانبهایی در زندگی نداشتم که از دست بدهم. ولی حالا... دلواپسی بزرگی تا آخر عمر با من همراه خواهد بود. هر وقت از من دور باشی خیال می‌کنم هر چه اتومبیل است تو را زیر گرفته و هر چه میکروب است به تو حمله کرده است. آرامش فکر از من سلب شده است. حالا در مقابل تو را دارم، آرامش توخالی هم لطفی ندارد.

من هر عیبی داشته باشم اقلاً کسی نمی‌تواند بگوید مرا لوس بار آورده‌اند،

هدف مؤسسه ژان گریر (چنان‌چه می‌دانید و خودتان هم با آن موافق هستید) اینست که ۹۷ یتیم را به صورت ۹۷ قلو در بیاورند همه مثل هم بدون اراده و ابتکار.

احساس می‌کنم که در دنیا بیگانه هستم و زبان مردم را نمی‌فهمم

خیلی مشکل است که آدم بخواهد تمام وقت مواظب خود باشد تا آن‌چه را احساس می‌کند نگوید.

با یک‌دنیا محبت ـ جودی شاید صحیح نباشد که من بنویسم «با یک دنیا محبت» اگر چنین است معذرت می‌خواهم، ولی آخر من باید یک نفر را دوست بدارم و باید بین شما و مادام لیپت یکی را انتخاب کنم بنابراین بابا جون عزیزم، شما باید این بار را به دوش بکشید برای این‌که من نمی‌توانم مادام لیپت را دوست بدارم.

تنها عاملی که مانع از قورباغه جمع کردن من می‌شود اینست که در این‌جا هیچ قانونی جمع کردن قورباغه را منع نکرده است.

می‌خواهم به خودم تلقین کنم که زندگی یک صحنه بازی است و من باید آن را با مهارت بازی کنم، و اگر ببرم یا ببازم، در هر حال شانه‌ها را بالا بیندازم و بخندم.

خدای آن‌ها (که دست‌‌نخورده از اجداد خویش به ارث برده‌اند) نظرتنگ، غیرمنطقی، بی‌عدالت، خسیس، منتفم و متعصب است. شکر خدا که من هیچ خدایی را از هیچ‌کس به ارث نبرده‌ام. من آزادم که خدای خود را آن‌طور که دلم می‌خواهد مجسم و انتخاب کنم. خدای من، مهربان، بخشنده، دلسوز، چیزفهم اتفاقاً خیلی هم شوخ است.

، من معتقدم که مهم‌ترین خصوصیت آدمی قوه‌ی تخیل و تصور است، برای این‌که آدم می‌تواند خودش را به جای دیگری فرض کند. این خصوصیت آدم را مهربان و دلسوز و فهمیده می‌کند و من معتقدم که باید این صفت را در اطفال تقویت کرد

به نظر من بچه‌ها باید یاد بگیرند که هر کاری را با عشق و علاقه انجام دهند نه به خاطر وظیفه‌شناسی.

کاش می‌توانستم کمی از این نسیم جان‌بخش و این منظره‌ی روشن برایتان بفرستم.

از دیدن یک نفر که زبان مرا بفهمد خوشحال می‌شوم.

ن‌قدر در دنیا چیزهای جوراجور هست، که یقیناً همه ما مثل پادشاه سعادتمند خواهیم بود.»

دنیا پر از شادی است، در صورتی که هر چه پیش آید انسان قبول کند. فقط سرِّ موفقیت در اینست که انسان کم‌توقع باشد؛

ما قدر شوخی‌ها و بذله‌گویی‌های خودمان را خوب می‌دانیم. شوخی‌های بزرگ مهم نیستند، اصل اینست که آدم بتواند از یک موضوع کوچکی خوش باشد

من سِرّ خوشبختی را پیدا کرده‌ام و آن اینست که برای «حال» زندگی کن

می‌خواهم وقتی که خوش هستم بدانم که خوش هستم.

آدم هوس چیزهایی که مزه‌اش را نچشیده هرگز نمی‌کند، ولی بعد از این‌که یک بار مزه‌ی نعمتی را چشید آن‌وقت دیگر محرومیت از آن مشکل است.