بریده‌هایی از کتاب متن کامل قرآن کریم

لِلَّهِ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَ مَا فِی الْأَرْضِ وَ إِنْ تُبْدُوا مَا فِی أَنْفُسِکُمْ أَوْ تُخْفُوهُ یحَاسِبْکُمْ بِهِ اللَّهُ فَیغْفِرُ لِمَنْ یشَاءُ وَ یعَذِّبُ مَنْ یشَاءُ وَ اللَّهُ عَلَی کُلِّ شَی‌ءٍ قَدِیرٌ (۲۸۴) آنچه در آسمانها و زمین است، از آنِ خداست. و (از این رو) اگر آنچه را در دل دارید، آشکار سازید یا پنهان، خداوند شما را بر طبق آن، محاسبه می‌کند. سپس هر کس را بخواهد (و شایستگی داشته باشد)، می‌بخشد؛ و هر کس را بخواهد (و مستحق باشد)، مجازات می‌کند. و خداوند به همه چیز قدرت دارد.

رَبَّنَا إِنَّنَا سَمِعْنَا مُنَادِیاً ینَادِی لِلْإِیمَانِ أَنْ آمِنُوا بِرَبِّکُمْ فَآمَنَّا رَبَّنَا فَاغْفِرْ لَنَا ذُنُوبَنَا وَ کَفِّرْ عَنَّا سَیئَاتِنَا وَ تَوَفَّنَا مَعَ الْأَبْرَارِ (۱۹۳) پروردگارا! ما صدای منادی (تو) را شنیدیم که به ایمان دعوت می‌کرد که: «به پروردگار خود، ایمان بیاورید!» و ما ایمان آوردیم؛ پروردگارا! گناهان ما را ببخش! و بدیهای ما را بپوشان! و ما را با نیکان (و در مسیر آنها) بمیران!

تو فقط انذارکننده‌ای، (اگر ایمان نیاورند نگران نباش، وظیفه‌ات را انجام ده.)

و بدانید خدا، به آنچه انجام می‌دهید، بیناست!

(اوست که به همه چیز آگاه است؛

وَ قِیلَ لِلَّذِینَ اتَّقَوْا مَا ذَا أَنْزَلَ رَبُّکُمْ قَالُوا خَیراً لِلَّذِینَ أَحْسَنُوا فِی هٰذِهِ الدُّنْیا حَسَنَةٌ وَ لَدَارُ الْآخِرَةِ خَیرٌ وَ لَنِعْمَ دَارُ الْمُتَّقِینَ (۳۰) (ولی هنگامی که) به پرهیزگاران گفته می‌شد: «پروردگار شما چه چیز نازل کرده است؟» می‌گفتند: «خیر (و سعادت)» (آری،) برای کسانی که نیکی کردند، در این دنیا نیکی است؛ و سرای آخرت از آن هم بهتر است؛ و چه خوب است سرای پرهیزگاران!

چه بسا چیزی را خوش نداشته باشید، حال آن که خیرِ شما در آن است. و یا چیزی را دوست داشته باشید، حال آنکه شرِّ شما در آن است. و خدا می‌داند، و شما نمی‌دانید.

إِنَّ الْمُتَّقِینَ فِی جَنَّاتٍ وَ عُیونٍ (۴۵) به یقین، پرهیزگاران در باغها (ی سرسبز بهشت) و در کنار چشمه‌ها هستند. ادْخُلُوهَا بِسَلاَمٍ آمِنِینَ (۴۶) (فرشتگان به آنها می‌گویند:) داخل این باغها شوید با سلامت و امنیّت! وَ نَزَعْنَا مَا فِی صُدُورِهِمْ مِنْ غِلٍّ إِخْوَاناً عَلَی سُرُرٍ مُتَقَابِلِینَ (۴۷) هر گونه غلِّ [حسد و کینه و دشمنی] را از سینه آنها برمی‌کنیم (و روحشان را پاک می‌سازیم)؛ در حالی که همه برابرند، و بر تختها روبه‌روی یکدیگر قرار دارند. لاَ یمَسُّهُمْ فِیهَا نَصَبٌ وَ مَا هُمْ مِنْهَا بِمُخْرَجِینَ (۴۸) هیچ خستگی و تعبی در آنجا به آنها نمی‌رسد، و هیچ گاه از آن اخراج نمی‌گردند! نَبِّئْ عِبَادِی أَنِّی أَنَا الْغَفُورُ الرَّحِیمُ (۴۹) بندگانم را آگاه کن که من بخشنده مهربانم!

وَ جَعَلَهَا کَلِمَةً بَاقِیةً فِی عَقِبِهِ لَعَلَّهُمْ یرْجِعُونَ (۲۸) او کلمه توحید را کلمه پاینده‌ای در نسلهای بعد از خود قرار داد، شاید به سوی خدا باز گردند!

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِیمِ (۰) به نام خداوند بخشنده بخشایشگر لاَ أُقْسِمُ بِهٰذَا الْبَلَدِ (۱) قسم به این شهر مقدّس [مکّه]، وَ أَنْتَ حِلٌّ بِهٰذَا الْبَلَدِ (۲) شهری که تو در آن ساکنی، وَ وَالِدٍ وَ مَا وَلَدَ (۳) و قسم به پدر و فرزندش [ابراهیم خلیل و فرزندش اسماعیل ذبیح]، لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسَانَ فِی کَبَدٍ (۴) که ما انسان را در رنج آفریدیم (و زندگی او پر از رنجهاست)!

ما را به راه راست هدایت کن...

ثُمَّ قَسَتْ قُلُوبُکُمْ مِنْ بَعْدِ ذٰلِکَ فَهِی کَالْحِجَارَةِ أَوْ أَشَدُّ قَسْوَةً وَ إِنَّ مِنَ الْحِجَارَةِ لَمَا یتَفَجَّرُ مِنْهُ الْأَنْهَارُ وَ إِنَّ مِنْهَا لَمَا یشَّقَّقُ فَیخْرُجُ مِنْهُ الْمَاءُ وَ إِنَّ مِنْهَا لَمَا یهْبِطُ مِنْ خَشْیةِ اللَّهِ وَ مَا اللَّهُ بِغَافِلٍ عَمَّا تَعْمَلُونَ (۷۴) سپس دلهای شما بعد از این واقعه سخت شد؛ همچون سنگ، یا سخت‌تر! چرا که پاره‌ای از سنگها می‌شکافد، و از آن نهرها جاری می‌شود؛ و پاره‌ای از آنها شکاف برمی‌دارد، و آب از آن تراوش می‌کند؛ و پاره‌ای از خوف خدا (از فراز کوه) به زیر می‌افتد؛ (اما دلهای شما، نه از خوف خدا می‌تپد، و نه سرچشمه علم و دانش و عواطف انسانی است!) و خداوند از اعمال شما غافل نیست.

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِیمِ (۰) به نام خداوند بخشنده بخشایشگر وَ الْمُرْسَلاَتِ عُرْفاً (۱) سوگند به فرشتگانی که پی در پی فرستاده می‌شوند، فَالْعَاصِفَاتِ عَصْفاً (۲) و آنها که همچون تند باد حرکت می‌کنند، وَ النَّاشِرَاتِ نَشْراً (۳) و سوگند به آنها که (ابرها را) می‌گسترانند، فَالْفَارِقَاتِ فَرْقاً (۴) و آنها که جدا می‌کنند، فَالْمُلْقِیاتِ ذِکْراً (۵) و سوگند به آنها که آیات بیدارگر (الهی) را (به انبیا) القا می‌نمایند، عُذْراً أَوْ نُذْراً (۶) برای اتمام حجّت یا برای انذار، إِنَّمَا تُوعَدُونَ لَوَاقِعٌ (۷) که آنچه به شما (درباره قیامت) وعده داده می‌شود، یقیناً واقع‌شدنی است!

ذَرْنِی وَ مَنْ خَلَقْتُ وَحِیداً (۱۱) مرا با کسی که او را خود به تنهایی آفریده‌ام واگذار! وَ جَعَلْتُ لَهُ مَالاً مَمْدُوداً (۱۲) همان کسی که برای او مال گسترده‌ای قرار دادم، وَ بَنِینَ شُهُوداً (۱۳) و فرزندانی که همواره نزد او (و در خدمت او) هستند، وَ مَهَّدْتُ لَهُ تَمْهِیداً (۱۴) و وسایل زندگی را از هر نظر برای وی فراهم ساختم!

رَبِّ اغْفِرْ لِی وَ لِوَالِدَی وَ لِمَنْ دَخَلَ بَیتِی مُؤْمِناً وَ لِلْمُؤْمِنِینَ وَ الْمُؤْمِنَاتِ وَ لاَ تَزِدِ الظَّالِمِینَ إِلاَّ تَبَاراً (۲۸) پروردگارا! مرا، و پدر و مادرم و تمام کسانی را که با ایمان وارد خانه من شدند، و جمیع مردان و زنان باایمان را بیامرز؛ و ظالمان را جز هلاکت میفزا!»

«پروردگارا! به ما در دنیا (*نیکی*) عطا کن! و در آخرت نیز (*نیکی*) مرحمت فرما! و ما را از عذابِ آتش نگاه دار!»

لَوْ لاَ ینْهَاهُمُ الرَّبَّانِیونَ وَ الْأَحْبَارُ عَنْ قَوْلِهِمُ الْإِثْمَ وَ أَکْلِهِمُ السُّحْتَ لَبِئْسَ مَا کَانُوا یصْنَعُونَ (۶۳) چرا دانشمندان نصاری و علمای یهود، آنها را از سخنان گناه‌آمیز و خوردن مال حرام، نهی نمی‌کنند؟! چه زشت است عملی که انجام می‌دادند!

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِیمِ (۱)

دین شما را کامل کردم؛ و نعمت خود را بر شما تمام نمودم؛ و اسلام را به عنوان آیین (جاودان) شما پذیرفتم

ما انسان را آفریدیم و وسوسه‌های نفس او را می‌دانیم، و ما به او از رگ قلبش نزدیکتریم!