بریده‌هایی از کتاب متن کامل قرآن کریم

اگر او سخنی دروغ بر ما می‌بست، لَأَخَذْنَا مِنْهُ بِالْیمِینِ (۴۵) ما او را با قدرت می‌گرفتیم، ثُمَّ لَقَطَعْنَا مِنْهُ الْوَتِینَ (۴۶) سپس رگ قلبش را قطع می‌کردیم، فَمَا مِنْکُمْ مِنْ أَحَدٍ عَنْهُ حَاجِزِینَ (۴۷) و هیچ کس از شما نمی‌توانست از (مجازات) او مانع شود!

پس صبر جمیل پیشه کن، إِنَّهُمْ یرَوْنَهُ بَعِیداً (۶) زیرا آنها آن روز را دور می‌بینند،

هر کس گرفتار کار خویشتن است)، چنان است که گنهکار دوست می‌دارد فرزندان خود را در برابر عذاب آن روز فدا کند،

آنها آن روز را دور می‌بینند، وَ نَرَاهُ قَرِیباً (۷) و ما آن را نزدیک می‌بینیم!

پس صبر جمیل پیشه کن،

به یقین انسان حریص و کم‌طاقت آفریده شده است، إِذَا مَسَّهُ الشَّرُّ جَزُوعاً (۲۰) هنگامی که بدی به او رسد بیتابی می‌کند، وَ إِذَا مَسَّهُ الْخَیرُ مَنُوعاً (۲۱) و هنگامی که خوبی به او رسد مانع دیگران می‌شود (و بخل می‌ورزد)،

و آنها که دامان خویش را (از بی‌عفّتی) حفظ می‌کنند،

هیچ کس از عذاب پروردگارش در امان نیست،

آنها که نمازها را پیوسته بجا می‌آورند، وَ الَّذِینَ فِی أَمْوَالِهِمْ حَقٌّ مَعْلُومٌ (۲۴) و آنها که در اموالشان حق معلومی است... لِلسَّائِلِ وَ الْمَحْرُومِ (۲۵) برای تقاضاکننده و محروم،

و آنها که بر نماز مواظبت دارند، أُولٰئِکَ فِی جَنَّاتٍ مُکْرَمُونَ (۳۵) آنان در باغهای بهشتی (پذیرایی و) گرامی داشته می‌شوند.

و آنها که بر نماز مواظبت دارند،

و آنها که امانتها و عهد خود را رعایت می‌کنند،

آنان را به حال خود واگذار تا در باطل خود فروروند و بازی کنند تا زمانی که روز موعود خود را ملاقات نمایند!

سوگند به پروردگار مشرقها و مغربها که ما قادریم... عَلَی أَنْ نُبَدِّلَ خَیراً مِنْهُمْ وَ مَا نَحْنُ بِمَسْبُوقِینَ (۴۱) که جای آنان را به کسانی بدهیم که از آنها بهترند؛ و ما هرگز مغلوب نخواهیم شد!

خداوند شما را همچون گیاهی از زمین رویانید،

چرا شما برای خدا عظمت قائل نیستید؟!

پروردگارا! مرا، و پدر و مادرم و تمام کسانی را که با ایمان وارد خانه من شدند، و جمیع مردان و زنان باایمان را بیامرز؛ و ظالمان را جز هلاکت میفزا!»

(آری، سرانجام) همگی بخاطر گناهانشان غرق شدند و در آتش دوزخ وارد گشتند، و جز خدا یاورانی برای خود نیافتند!

و اینکه مردانی از بشر به مردانی از جنّ پناه می‌بردند، و آنها سبب افزایش گمراهی و طغیانشان می‌شدند!

و اینکه سفیه ما (ابلیس) درباره خداوند سخنان ناروا می‌گفت!