بریده‌هایی از کتاب از پشت سایه ها

ز بس غم در دل مو کرده خونه که اشکم همدم روز و شبونه

با خودم می‌گویم از صحرا کمی‌ بیرون بزن در حصار اما طلسمم کرده جادوی کویر

تمام جاده چراغانی نفس‌هایت نشسته‌اند به پابوسی‌ات خیابان‌ها زمین قلمرو گل‌های آفتابی توست زمان پر از هیجان شکوفه باران‌ها

با تو راه می‌‌‌روم شهر تازه می‌‌‌شود این نفس نفس تویی یا گلاب قمصر است؟