بریده‌هایی از کتاب آوای یخ و آتش (جلد دوم)

شاید هم برادرم سر شما را به من هدیه داد

چه دورغ‌هایی که به خاطر عشق نمی‌گوییم. خدایان خودشان ببخشند

«این درس را یاد بگیر برن. کسی که به جادو تکیه کند مثل کسی است که با شمشیر شیشه‌ای می‌جنگد

شمشیر را با اعمالت مفتخر کن نه با حرف.»

«زندگی ترانه نیست. شاید یک روز با درد و غصه متوجه این حقیقت بشوی.»

تو چیزی را دیدی که وجود داشت.» «دقیقا. تنها کاری که لازم است باز کردن چشم‌هاست. قلب دروغ می‌گوید مغز فریب‌مان می‌دهد اما چشم‌ها حقیقت را می‌بینند. با چشم‌هایت نگاه کن. با گوش‌هایت بشنو. با دهانت بچش. با دماغت بو کن. با پوستت حس کن. بعدش نوبت به فکر می‌رسد و به این ترتیب حقیقت عریان می‌شود.»

اما انگار مروز زمان شیرهٔ حافظه را می‌مکد. حتا برای کسانی هم که سوگند خورده بود هرگز فراموش‌شان نکند.