بریده‌هایی از کتاب کلاس اخلاق

گاهی همین‌طوری یکدفعه غم به دل آدم می‌آید؛ تسبیح را بردار و استغفار کن غم از دلت می‌رود.

بعضی با دین هم مخالف‌اند و اگر ببینند شما مقید به مسائل دینی هستید شما را مسخره می‌کنند، یا به شما اهانت می‌کنند، یا شما را اذیت می‌کنند.

حاکم، شب در خواب دید: حضرت زهرا (س) به روضه‌شان آمده‌اند و می‌فرمایند: «ما فقط امشب روضهٔ تو را قبول کردیم که آشیخ حسین بدخوان را دعوت کردی. چون آشیخ حسین خالص است و خالصانه برای ما روضه می‌خواند.»

خوابِ سنگین به این دلیل است که ما یقین به خدا و قیامت نداریم. اگر ذره‌ای به این‌ها یقین داشتیم، اصلاً به این راحتی خوابمان نمی‌برد.

باید کمی صبور باشیم و زود از کوره در نرویم. اصلاً از همین الآن تصمیم بگیرید و برای خودتان جریمه‌ای معین کنید تا دیگر عصبانی نشوید و حرف بدی از دهانتان بیرون نیاید.

خروس‌ها یقینشان از ما بیشتر است. مگر خروس ساعت کوک می‌کند که هر سحر سرِوقت، می‌خواند؟ مگر کسی او را بیدار می‌کند؟ نه!

«وَمَن یتَوَکلْ عَلَی اللَّهِ فَهُوَ حَسْبُهُ ۚ إِنَّ اللَّهَ بَالِغُ أَمْرِهِ ۚ قَدْ جَعَلَ اللَّهُ لِکلِّ شَیءٍ قَدْرًا»(۱۵) اگر به خدا توکل کنی، خدا برای تو بس است!

مقید باشید همیشه زبانتان به ذکرها عادت کند؛ ذکرهایی مثل صلوات، استغفار، لا إله إلا الله، سبحان الله، الحمد لله و ... اگر هنگام بیکاری اهل ذکر نباشید، تنبل‌ترین مردم هستید.

شیخی به زن فاحشه گفتا مستی هر لحظه به دامان کسی پیوستی گفتا شیخا هر آنچه گویی هستم اما تو چنان‌که می‌نمایی هستی؟

روح انسان خسته می‌شود؛ همان‌طور که بدن انسان خسته می‌شود. وقتی بدن خسته می‌شود با استراحت و خوابیدن، خستگی‌اش را رفع می‌کنیم. خستگی روح را هم باید با شنیدن موعظه رفع کنیم. مقید باشید، هم خودتان و هم خانواده‌تان، حداقل در هفته یک‌بار به جلسهٔ موعظه بروید و موعظه بشنوید.

بیان مشکلاتتان به مردم، نتیجه‌ای جز آبروریزی ندارد.

«خدا رحمت کند کسی را که بفهمد از کجا آمده، و در کجاست و به کجا خواهد رفت؟

من هشت یا نُه ساله بودم. معلمی داشتیم به نام آقای ادیب. یادم هست که ایشان می‌گفت: «اگر پدرتان امروز به شما پول داد و دلتان بستنی خواست، بستنی نخرید؛ بروید یک خوراکی دیگر بخرید. از الآن خلاف خواستهٔ نفستان عمل کنید که بزرگ شدید بتوانید از گناه دوری کنید.»

افراد خیانت‌کار و منافق کارهای بدشان را از مردم مخفی می‌کنند که کسی متوجه بدی‌هایشان نشود، اما از خدا حیا نمی‌کنند و در خلوتشان، کارهای بد انجام می‌دهند. شما این‌طور نباشید. از خدا اگر حیا کنید دیگر همیشه کار بد را کنار می‌گذارید. چون خدا همه جا هست.

«ما عزت را در نماز شب و شب‌زنده‌داری قرار دادیم اما مردم در دربار سلاطین به دنبال آن می‌گردند.»(

حتی بعضی از چادری‌هایمان هم گاهی بی‌حیایی می‌کنند؛ چادر را درست به سرشان نمی‌کنند؛ یا در مغازه‌ها با فروشنده‌ها بگووبخند دارند؛ از زن چادری توقع نداریم که این‌طور باشد.

گاهی آدم، بیکار، جایی نشسته و کار خاصی هم ندارد؛ نه غذا می‌خورد؛ نه با کسی صحبت می‌کند؛ نه مباحثه می‌کند؛ نه سر کار خاصی است؛ اما با این حال، زبانش را به کار نمی‌اندازد و ذکر نمی‌گوید. مقید باشید همیشه زبانتان به ذکرها عادت کند؛ ذکرهایی مثل صلوات، استغفار، لا إله إلا الله، سبحان الله، الحمد لله و ... اگر هنگام بیکاری اهل ذکر نباشید، تنبل‌ترین مردم هستید.

کم ز خروسی مباش، مُشت پَری بیش نیست از سرِ شب تا به سحر ذکر خدا می‌کند

در برخی روایات هم آمده است که:‌ خدا فرمود: ‌«ای ریاکار! برای چه ریا می‌کنی؟ برای آنکه در دل مردم جا کنی؟ تو بیا خالص شو. ما برای تو بیشتر مرید جمع می‌کنیم و محبتت را در دل همهٔ مردم می‌گذاریم.»

یکی از غسل‌های مستحبی که مردم عموماً خبر ندارند، غسل نشاط است. همین نشاط، یکی از نعمت‌های خداست؛ کسی‌که نشاط ندارد افسرده است؛ کسی که افسرده است نمی‌تواند کاری از پیش ببرد؛ نمی‌تواند حتی کارهای خودش را به‌درستی انجام دهد چه برسد به کارهای دیگران.